فریده محمودی - دانشگاه آزاد خوراسگان
بهناز ترکان - دانشگاه آزاد خوراسگان

مقدمه: رضایت شغلی پرستاران به عنوان یک عامل مؤثر برای تضمین کیفیت خدمات مراقبتی ارائه شده از سوی پرستاران به بماران و کسب رضایت آنها می باشد، که در شرایط رقابتی و حساس موجود، عامل کلیدی در بقای بیمارستان ها محسوب می شود. وظیفه مهم و اصلی پرستاران به عنوان مهمترین و مؤثرترین نیروهای حاضر در سازمان بهداشتی جامعه، حفظ و ارتقای سطح کیفی مراقبت ها در حد قابل قبول و مناسب است. هدف از انجام این پژوهش، بررسی رابطه ی میزان آگاهی از شرح وظایف پرستاری با رضایت شغلی در پرستاران بخش های عمومی بیمارستان های دولتی شهر اهواز در سال 1394 بود. موارد و روش ها: این مطالعه بصورت توصیفی از نوع همبستگی است. نمونه این پژوهش شامل تمام پرستاران شاغل در بخش های عمومی بیمارستان های دولتی شهر اهواز در سال 1394 که شرایط ورود به مطالعه را داشته اند می باشد. حجم جامعه در مرحله مقدماتی پژوهش برابر با 457 نفر است که با استفادهاز فرمول کوکران و سطح معناداری 95 درصد و مقدار خطای 0/05، تعداد 209 نفر انتخاب گردیدند. نحوه نمونه گیری بصورت در دسترس بود. در این تحقیق برای گردآوری اطلاعات از سه پرسشنامه استفاده شد. داده های بدست آمده با استفاده از نرم افزار (SPSS-22) تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج: نتایج نشان داد که از بین متغیرهای دموگرافیک بین جنسیت ووضعیت تأهل با آگاهی و رضایت شغلی ارتباط معناداری وجود ندارد (P>0/05) اما بین بسن و سابقه کار ووضعیت استخدام آنها با میزان آگاهی و رضایت شغلی ارتباط معناداری وجود دارد (P>0/05). همچنین میزان آگاهی از شرح وظایف شغلی و رضایت شغلی رابطه مستقیم (0<ضریب همبستگی) و معناداری وجود دارد (0/000= سطح معناداری). نتیجه گیری: با توجه به این که افزایش آگاهی از شرح وظایف باعث افزایش رضایت شغلی می شود، بنابراین لازم است با برگزاری کلاس های آموزشی در زمینه شرح وظایف پرستاری، آگاهی آنان را ارتقا بخشید تا رضایت شغلی بهتری حاصل گردد.

رضایت شغلی، شرح وظایف، پرستار، بیمارستان، آگاهی