برهم کنش بین سطوح مختلف کوددهی نیتروژن در گیاه کلزا با شته خردل (.Lipaphis erysimi Kalt) و پشه شکارگر (Aphidoletes aphidimyza Rondani)

کیفیت گیاه میزبان نه تنها بر آفات گیاه خوار، بلکه به صورت غیرمستقیم می تواند بر توانایی زیستیدشمنان طبیعی آن ها نیز اثر بگذارد. این پژوهش به منظور بررسی اثر مقادیر مختلف کوددهی نیتروژندر گیاه کلزا (.Brassica napus L) بر پارامترهای جدول زندگی پشه شکارگر (Aphidoletes aphidimyza Rondani; Diptera: Cecidomyiidae) در تغذیه از شته خردل (Lipaphis erysimi Kalt.; Hemiptera: Aphididae) تحت شرایط کنترل شده دما (روز 2±25 و شب 2±19 درجه سلسیوس) و رطوبت (10±60 درصد) انجام شد. برای ایجاد کیفیت های مختلف شته خردل، ابتدا شته های خردلروی گیاهان کلزا، تحت چهار تیمار کودی صفر، 0/055، 0/11 و 0/165 گرم نیتروژن بر کیلوگرم خاک پرورش یافتند و سپس، مورد تغذیه پشه شکارگر قرار گرفتند. دوره نشو و نمای مراحل مختلف رشدی پشه شکارگر به صورت روزانه ثبت شد و برآورد پارامترهای جدول زندگی با استفاده از رویهجدول زندگی دوجنسی انجام شد. نتایج نشان داد که افزایش کوددهی نیتروژن در گیاه کلزا، دورهرشد و نمو لارو و شفیره شکارگر را به طور معنی داری کاهش داد و به افزایش معنی دار دورهتخم ریزی حشرات ماده منجر شد. همچنین، با افزایش کوددهی نرخ انتقال نیز کاهش یافت. درمجموع سطوح میانی و بالای کوددهی نیتروژن به بهبود توانایی زیستی پشه شکارگر منجر شدند. باتوجه به آنکه بیشترین نرخ خالص تولید مثل (31/54 تخم به ازای هر فرد) و نرخ ذاتی افزایش جمعیت (0/163 بر روز) نیز با اختلاف معنی دار در سطح میانی کوددهی نیتروژن (0/11 گرم نیتروژن در کیلوگرم خاک) مشاهده شدند، می توان این سطح را به عنوان سطح مطلوب پشه شکارگر معرفیکرد.

Keywords:

سطح غذایی , کیفیت شکار , نرخ ذاتی افزایش جمعیت , Cecidomyiidae