محمود احمدی نژاد - استادیار، دانشکده مهندسی عمران، دانشگاه علم و صنعت ایران
شهریار افندی زاده زرگری - دانشیار، دانشکده مهندسی عمران، دانشگاه علم و صنعت ایران
سیدمهدی یدی همدانی - نویسندهی مسئول: دانشجوی دکتری، دانشکده مهندسی عمران، دانشگاه علم و صنعت ایران

مدل فرصت های تداخلی که توان تحلیلی خوبی دارد، یکی از مدل هایی است که ساختار احتمالی داشته و برای مد لسازی فرایندتوزیع سفر در برنامه ریز حمل و نقل مورد استفاده قرار می گیرد. این مدل ذاتاً دارای دو محدودیت اساسی می باشد. چرا که در این مدل فرضمی شود سفرکنندگان از تمامی فرصت های موجود در نواحی، از زمان سفر و تمام مقاصد آگاه هستند و آن را هنگام تصمیم گیری مورد بررسیقرار می دهند. در این مقاله، روشی نوین برای بسط مدل فرصت های تداخلی عادی، کاهش محدودیت های آن و افزایش انطبا ق پذیری این مدلبا الگوی انتخاب مقصد سفرهای خرید خانه مبنا ارائه شده است. متدولوژی تحقیق به این صورت است که برای پارامترهای اصلی مدلفرصت تداخلی، یعنی عامل فرصت و عامل رتبه بندی مقاصد، ضرایب و وزن هایی در نظر گرفته شده است و مدل پایه پس از محاسبه اینضرایب کالیبره شده است. وزن دهی به عوامل فوق در قالب ضرایب اصلاحی تحت عنوان میزان شناخت از فرصت های بالقوه و میزانشناخت مبدأ – مقصدی با توجه به فاصله ی بین مبادی و مقاصد در نظر گرفته شده است. در این مقاله ضمن تبیین ساختار مدل فرصت هایتداخلی توسعه یافته، به کالیبراسیون مدل در قالب یک مطالعه ی موردی در شهر قزوین پرداخته شده است. تحلیل کارایی مدل فرصت تداخلیعادی و مدل فرصت تداخلی توسعه یافته در خصوص سفرهای خرید در شهر قزوین بررسی و مقایسه شده است و ضمن بیان نتایجکالیبراسیون و اعتبارسنجی هر دو مدل، بهبود نسبی حاصل از این نوع مد لسازی به نسبت مدل فرصت های تداخلی پایه ارائه شده است.

سفر خرید خانه مبنا، توزیع سفر، مدل فرص تهای تداخلی توسعه یافته