بررسی تجربی و تحلیلی رفتار تیرهای بتن آرمه ی تقویت شده با تسمه های CFRP پیش تنیده به روش NSM

Publish Year: 1393
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 535

This Paper With 24 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

JR_CIVIL-26-1_001

تاریخ نمایه سازی: 27 بهمن 1395

Abstract:

مقال هی حاضر تحقیقی است در مورد مقاوم سازی تیرهای بتنی با استفاده از تسمه های CFRP که در شیارهایی که از قبل در پوشش بتنی تیرها ایجاد شده اند کار گذاشته می شوند. این روش دارای مزایای بسیاری است و در مقایسه با روش چسباندن مصالح FRP روی سطح خارجی اعضای سازه ای، امکان انتقال مؤثرتر تنش های نرمال و برشی بین مقاوم کننده ها و سازه را فراهم می کند. در این مقاله مزایای اینروش از نظر ظرفیت باربری، سروی سده ی و استفاده ی سطح بالاتر از ظرفیت مصالح FRP در مقایسه با شیوه ی معمول چسباندن این مصالح روی سطح اجزای سازه ای، از نظر تحلیلی و عملی، مورد بررسی قرار گرفته است. به این منظور پنج عدد تیر بتن مسلح ساده در آزمایشگاهسازه ی دانشگاه صنعتی اصفهان مورد آزمایش قرار گرفته اند. از این تعداد، یک تیر به صورت نمونه ی تقویت نشده (مبنا) ، یک تیر به صورتتقویت شده ی غیر پیش تنیده، و سه نمونه ی دیگر به صورت تقویت شده ی پیش تنیده تا سطح پنج، بیست و سی درصد کرنش نهایی اسمیتسمه های CFRP مورد آزمایش قرار گرفته اند. نتایج آزمایش ها حاکی از آن است که تیرهای پیش تنیده مقادیر بالاتری از بار ترک خوردگی بار تسلیم را در مقایسه با نمونه ی تقویت شده ی غیر پیش تنیده نشان می دهند. در این تحقیق بار ترک خوردگی در تیرهایی که تا سطح 5، 20 و 30 درصد ظرفیت اسمی مصالح CFRP پیش تنیده شده اند، به ترتیب تا 117، 127/5 و 144/5 درصد بار ترک خوردگی در نمونه ی مبنا افزایش یافتند. در کنار بار ترک خوردگی بالاتر، ترک های ایجاد شده در نمونه های تقویت شده ی پیش تنیده، دارای عرض و توزیع محدودتر بوده اند.همچنین تیرهای تقویت شده ی پیش تنیده در مقایسه با نمونه ی غیر پیش تنیده دارای ظرفیت باربری نهایی بیشتری بوده و شکست آنها متناظربا خیزهای کوچ کتری بوده است؛ به طوری که ظرفیت باربری نهایی در تیرهایی که تا سطح 5 ، 20 و 30 درصد ظرفیت اسمی مصالح CFRP پیش تنیده شده اند، به ترتیب 11/5، 14/7 و 15/0 درصد نسبت به نمونه ی مبنا افزایش یافتند.

Authors

علی حاجی هاشمی

دانش آموخته ی کارشناس ارشد مهندسی سازه، دانشگاه صنعتی اصفهان

داود مستوفی نژاد

نویسنده ی مسؤول: استاد دانشکده ی مهندسی عمران، دانشگاه صنعتی اصفهان

مجتبی ازهری

استاد دانشکده ی مهندسی عمران، دانشگاه صنعتی اصفهان