سنجش ظرفیتهای اجتماعی/اقتصادی به منظور پیاده سازی استراتژی شهر تاب آور در برابر سیل برای سکونتگاههای در معرض خطر حاشیه کویر( متاثر از تغییر اقلیم) نمونه مطالعاتی , شهر داوران رفسنجان

تغییر اقلیم و توسعه ساخت و ساز های شهری, آسیب پذیری سکونتگاههای انسانی را در برابر سیل, افزایش داده است. نقش مسیلها و سیلاب دشتها نیز, در دوره خشسکسالی طولانی ,کم رنگ کرده و خاطره سیلهای مخرب, خصوصا در مناطق کویری ,از یاد رفته است. تکیه صرف, بر اقدامات سنتی مهار سیل, نمی تواند سکونتگاههای انسانی را از خطر سیل مصون بدارد و استفاده از روشهای سازه ای و فیزیکی هم, برای سکونتگاههای اینچنینی ,از لحاظ مادی چندان توجیه پذیر نیست و هم در صورت عدم تحمل در برابر سیل, نتایج فاجعه باری به بار خواهد داشت. استراتژی شهر تاب آور در برابر سیل در چنین شرایطی بهترین روش برای تمرکز بر مدیریت خطر و به حداقل رساندن اثرات سوء سیل است. اما پیاده سازی این استراتژی, بیش از هر چیز, به ظرفیت اجتماعی /اقتصادی به منظور اماده سازی زمینه های لازم عملیاتی کردن این استراتژی ,از جمله انطباق پذیری , سازماندهی دوباره و توانایی دگرگونی, نیاز دارد. در این تحقیق معیارهای شهر تاب آور در برابر سیل در سکونتگاهی کوهپایه ای در حاشیه کویر, با ویژگی ریسک بالا در برابر رخداد سیل ناشی از رگبار, ( داوران شهرستان رفسنجان) مورد ارزیابی قرار می گیرد. روش تحقیق کمی و مبتنی بر پیمایش روابط بین متغیرها با پیش فرض های چارچوب نظری در قالب پرسشنامه از ساکنین و مدیران شهری ,می باشد. فرضیه تحقیق بر میزان پایین درک خطر پذیری بین ساکنین, و توجه به جنبه ای مختلف توسعه بر خلاف اهداف استراتژی مورد نظر, استوار است. که میزان اسیب پذیری را در سالهای پیش رو همراه با افزایش میزان خطر, بالا می برد

Keywords:

شهر تاب آور در برار سیل , ظرفیت اجتماعی / افتصادی , درک خطر پذیری , انطباق پذیری , سازماندهی دوباره , توانایی دگرگونی