راهکارهای طراحی شهری در کاهش خطرپذیری سیلاب ها و روان آبهای شهری

شهر کرمان از نظر اقلیمی در منطقه ای گرم و خشک در ایران واقع شده است که کمبود آب و گاهی نزول باران های شدید و سیل آسا در فصول مختلف از ویژگی های این منطقه محسوب می شود.رشد سریع شهرنشینی،تغییر بافت های ارگانیک شهرها منجر به افزایش سطوح نفوذ ناپذیری می شود که ناشی از شهرسازی مدرن و احداث ساختمان بر روی خاک های نفوذپذیر است،در این بین گسترش ساخت و سازهای غیر اصولی در مسیل ها عدم وجود زیرساخت و سیستم جمع آوری و هدایت آب های سطحی ناشی از سیلاب و روان آب های شهری باعث بروز مشکلات بزرگی در جوامع شهرنشین امروزی می گردد.شهر کرمان نیز از این قاعده مستثنی نبوده و به دلیل عدم وجود مسیل های مناسب کنترل حرکت روان آب ها را ناتوان ساخته ویک تهدید جدی برای شهر محسوب می شود.سیلاب های شهری باعث تاثیرات سوء اقتصادی،اجتماعی و زیست محیطی گردیده که به عنوان یک پدیده طبیعی همچون سایر پدیده ها به مدد طراحی و مدیریت صحیح قابل پیش بینی و کنترل می باشد،به طوری که از یک سو می توان خسارت های آن را به حداقل رساند و از سوی دیگر با احیاء سیلاب شهری بخشی از نیاز به آب را برطرف نمود.در این پژوهش سعی گردیده است با تکیه بر رویکرد کیفی روش تحقیق،مبتنی بر تجزیه و تحلیل اطلاعات به دست آمده از مطالعات اسنادی و کتابخانه ای،راهکارهایی در زمینه طراحی شهری در کاهش خطرپذیری و احیاء سیلاب و روان آب ها بر روی شهر کرمان ارائه گردد.

Keywords:

کاهش خطرپذیری سیل , روان آب های شهری , طراحی شهری , مسیل های شهری , , سیلاب