احسان خیام باشی - دانشجوی دکتری برنامه ریزی شهری دانشگاه اصفهان
مسعود تقوایی - استاددانشکده علوم جغرافیایی و برنامه ریزی دانشگاه اصفهان

مدیریت ریسک یکی ازابزارهای سیاستگذاری مدیریت می باشدکه بااستفاده ازبررسی وارزیابی ریسکهای موجودوباهدف ممانعت ازوقوع شرایط نامطلوب ویاکاهش اثرات عوامل خطر زایابه عبارتی کاهش ریسک،به وجودآمده است ومورداستفاده قرارمیگیرد.این ابزاربه صورت گسترده درسرمایه گذاریها، مدیریت پروژه وغیره کاربردپیداکردهاست. فرآینداستفاده ازاین تکنیک درایمنی سیستمهاشامل تعیین ریسک، تعیین عوامل ایجادکننده ریسک، بررسی وارزیابی ریسک واقدام درجهت کنترل ریسکهای موجود میباشد.برآورد آسیب زلزله در اصل به معنای پیش بینی و تجسم نتایج و رویدادهایی است که متعاقب وقوع پدیده زلزله حاصل می گردد. با بهره مندی از شیوه مدل ریسک لرزه ای شهر که در این مقاله ارائه می شود، می توان برآوردی منطقی از میزان ومحل آثار مخرب زمین لرزهکه عمدتا در قالب خسارات و تلفات ثانویه و تحت اثر تأثیرات آبشاری خطرات ایجاد می گردد بدست آورد. مطالعه پیامدهای زلزله دریک مدل برآورد آسیب، به مدیران شهری کمک خواهد کرد، ابتدامهمترین و بهترین اقدامات مؤثربرای بالابردن ایمنی و کاهش ریسک شهرورا بخوبی تشخیص دهندو در ادامه باتوجه به محدودیت-های مختلف موجود از جمله بودجه، اولویت وزمانبندیمستدل و منطقی را برای اقدامات مؤثر در کنترل دومینوی تشدید خسارات و تلفات ثانویه بحران در نظر بگیرنددراین مجال مجموعه مطالعات صورت گرفتهدردوبخش عمده ارائه میگردد. دربخش اول به مفاهیم پایه واصلی مدیریتریسک پرداخته شده است ودرادامه به ارائه یک مدل پیشنهادی برای تحلیل ریسک لرزه ای و تقلیل تأثیرات آبشاری مخاطرات و حوادث پس از وقوع زلزله با هدف ارتقاء تاب آوریدر شهر اصفهان پرداخته شده است

تاب آوری، زمین لرزه، مدل ریسک لرزه ای، خطر پذیری، مدیریت بحران، تأثیرات آبشاری مخاطرات