زهره سعادتمند - عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد خوراسگان(اصفهان)
اسکندر کرمی دورودخانی - دانشجوی کارشناسی ارشد تاریخ و فلسفه آموزش و پرورش

فرآیند تعلیم و تربیت دینی در خلاء انجام نمی شود بلکه مثل هر ارتباط دیگری در بستر و زمینه ای صورت می گیرد که می توان جریان تعلیم و تربیت دینی را تقویت، تضعیف یا خنثی نماید. خانواده، دوستان، رسانه ها، محیط اجتماعی و حکمت این بستر را شکل می دهند. با دقت در آسیب های تربیت دینی متوجه می شویم در یک سوی آن متولیان رسمی تعلیم و تربیت(فرستنده) قرار دارند که شامل والدین، معلم و روحانیت است. این عناصر در فرآیند تعلیم و تربیت دینی با ارائه محتوی مطابق با اهداف تربیت دینی (پیام) در مخاطبان خود (گیرنده) شناخت، نگرش و رفتار جدیدی ایجاد می نمایند. در این مقاله؛ هدف، بررسی جایگاه تربیت دینی در آموزش و پرورش و آسیب شناسی آن می باشد که با توجه به پارامترهای مختلف دخیل در آن مورد کنکاش و جستجو قرار گرفته و سپس آسیب ها و آفت های تاثیرگزار بر تربیت دینی مورد بررسی قرار گرفته است و راهکارهایی جهت برون رفت از چالش های موجود ارائه شده است. با استفاده از تحقیقات انجام شده و به روش مطالعه کتابخانه ای و بررسی نظرات کارشناسان مربوطه در حوزه تربیت دینی به بررسی وضعیت موجود(آموزش و پرورش)،عوامل تاثیرگذار، راهبردهای اساسی آسیب شناسی آن پرداخته ایم. نتیجه بررسی انجام شده نشان می دهد اولا در جمهوری اسلامی(وزارت آموزش و پرورش عزم جدی جهت دمیدن روح دینی در فضای جامعه(دانش آموزان) را دارد. ثانیاً عوامل تاثیر گذار روشها و اهداف دارای کاستی هایی می باشند ثالثاً توجه به مشکلات فراروی (آسیب ها) می توانددر تحقق اهداف تربیت دینی نظام تعلیم و تربیت کشور موثر و راه های برون رفت را تسهیل نماید.

تربیت دینی، آموزش و پرورش، آموزش و پژوهش، آسیب ها و راهبردها