احمد لطیفیان - استادیار رشته مدیریت، عضو هیأت علمی دانشگاه فردوسی مشهد
هما مولوی - کارشناس ارشد مدیریت اجرایی گرایش استراتژیک دانشگاه فردوسی مشهد

بررسی تئوری های سازمان و مدیریت نشان می دهند که نظریه پردازان مکاتب مختلف برای تجربه سازمانی و مستندسازی ارزش زیادی قائل بوده اند که به ویژه در بین صاحب نظران مکتب کلاسیک از اهمیت خاصی برخوردار بوده است؛ به طوری که یکی از جریان های اصلی آن، یعنی مدیریت علمی، مدافع سرسخت تجربه بود. این درحالی است که موضوعی که در سازمان ها و پروژه های ایرانی کمتر مورد توجه قرار می گیرد، موضوع مستندسازی است. مستندسازی با قصد ایجاد حافظه سازمانی انجام می گیرد و به معنی جمع آوری، سازماندهی، پالایش و انتقال اطلاعات ارزشمند است که به دلایل گوناگون در خطر از دست رفتن هستند. علاوه بر این، مستندسازی از جمله اموری است که منجر به روشن شدن وقایع گذشته می شود. در طول حیات هر سازمان و در دوران انجام هر پروژه، کارهای بزرگ و مهمی انجام می شود، ولی به علت فشار زیاد کاری، کسی آن ها را ثبت نمی کند و دیگران خبری از روش های اجرایی، تجارب، خلاقیت ها، موانع و مشکلات اجرا ندارند. لذا در این مقاله و با رویکرد کتابخانه ای به بیان اهمیت مستندسازی و نقش آن در بهبود عملکرد سازمان پرداخته می شود.

مستندسازی، عملکرد سازمان، دانش، استراتژی مستندسازی، تجربه