نفی دفعی زلم زیمبو در معماری مدرن در سایه سار اندیشه های آدولف لوس

تزئینات، زبانی است که معماری از طریق آن با طیف گسترده تری از عامه ی مردم ارتباط برقرار می کند. این ارتباط در عصر مدرن تحت تأثیر اخلاق مدرن بازتعریف گردید و دگردیسی ای زمانمند یافت. این پژوهش بر آن است تا در متن بن پاره های زیباشناسانه ی مهرازی، در فراروند همسنجش گری از خلال بسیار گانی پاراسنجه های واسازی گردیده همچون صداقت، حقیقت، نوآوری و شکوه، انگار تیرگی اندیشه را از چند و چون همبافتگی این عناصر، فراگرد تزئینات، آگاهی رساند. این پژوهش با توسل به روش تفسیری - تاریخی به این مهم دست یافته است که در عصر مدرن در سایه سار اندیشه های آدولف لوس و همگنان وی، زلم زیمبو و زوائد درهم تنیده با معماری حذف می گردند و امر هویت بخشیدن به یک اثر معمارانه از طریق افزودن تزئینات زائد به وجود نمی آید، بلکه ماهیت اثر معماری و میزان وفاداری به هر کدام از آن واسازه ها، هویت آن را به وجود می آورد. عصیانگران عصر مدرن با روی گرداندن از زرق و برق های دست و پا گیر دوران خود تلاش نمودند پیوند خود را با دگم های برآمده از سنت های گذشته بریده و به ساحت ناب آفرینشگری دست یابند و هدف راستین خود یعنی خلق چیزها و نه نسخه برداری صرف از چیزها را تحقق بخشند. صداقت، حقیقت، نوآوری، شکوه و زیبایی و هر کدام از مؤلفه های دیگر مستتر در معماری باید در رابطه ای نامخدوش و بازمعنا یافته در جهان بینی مدرن صورت بندی گردند و آنگاه که شکلی از تزئینات در قامت ناسازواری به مناسبات نو تن در نمی دهد، نفی آن در سمفونی معماری مدرن تحقق می یابد.

Keywords:

تزئینات , زلم زیمبو , عصر مدرن , زیبایی شناختی