سید محمود معینی - عضو هیات علمی، گروه معماری، واحد ملایر، دانشگاه آزاد اسلامی،ملایر، ایران.
مهسا غیاثوند - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری، گروه معماری، واحد ملایر، دانشگاه آزاد اسلامی،ملایر، ایران
میترا شاهی - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری، گروه معماری، واحد ملایر، دانشگاه آزاد اسلامی،ملایر، ایران

انسان به عنوان موجودی اجتماعی همواره در صدد ایجاد ارتباط با فضای اطراف خود و انجام فعالیت های اجتماعی است. فعالیت های اجتماعی به همه فعالیت هایی اطلاق می شود که به حضور دیگران در فضای عمومی نیازمند است. بهبود و مناسب سازی کیفیت فضاهای عمومی شهرها بر فعالیت های روزمره و اجتماعی شهروندان یک شهر تأثیر مهمی می گذارد. مشکلات و موانع موجود در شبکه دسترسی پیاده شهری و عدم تداوم حرکت راحت در مسیرهای پیاده برای افراد مختلف خصوصاً افراد معلول ایجاد اشکال می کند و همچنین عدم طراحی مناسب تجهیزات و مبلمان شهری برای معلولین و به طور کلی عدم توجه به بهینه سازی محیط شهری از جمله عوامل بازدارنده خروج معلولین از منزل به شمار می روند و همین مسأله عمده ترین عامل گوشه نشینی و انزوای معلولین است. در این مقاله سعی شده است که با شناخت محیط های شهری و بررسی ضعف های آنها برای حضور معلولین، شرایطی را برای حضور آنها در فضاهای شهری و دوری آنها از انزوای اجتماعی بوجود آورد. روش تحقیق در این پژوهش از نوع تحلیلی، اکتشافی و براساس مطالعات میدانی است و برای گردآوری اطلاعات در این پژوهش از روش میدانی و حضور در محدوده مورد مطالعه و همچنین از روش کتابخانه ای استفاده شده است.

ساماندهی، فضای شهری، معلولان، بهینه سازی