مرتضی انوری پور - دانشجوی کارشناسی ارشد عمران گرایش سازه، دانشگاه آزاد اسلامی واحد یزد،
محمد علی دشتی - دکترای عمران گرایش سازه، دانشگاه آزاد اسلامی واحد یزد،

از آنجائیکه تیر پیوند، نیروی برشی قابل توجهی را از یک دیوار برشی با عملکرد کنسولی به دیوار برشی دیگر انتقال می دهد، تغییر شکل برشی زیادی در آن به وقوع می پیوندد. در نتیجه این تیر در زلزله به سرعت تخریب می شود. تیرهای همبند معمولاً تیرهایی با دهانه ی کوتاه و ارتفاع زیاد هستند و چنانچه به تیرهای عمیق نزدیک شوند، آنگاه با احتمال شکست های زودهنگام برشی، سازه را دچار شکست ترد می کنند و عملکرد مطلوبی در سازه نخواهند داشت. تیرهای همبند با گسیختگی زودهنگام به دلیل تشکیل مفاصل پلاستیک برشی در سیکل های رفت و برگشتی ناشی از بار زلزله سازه را دچار شکست ترد می کنند، لذا ضرورت ایجاب می کند که برای تحمل تعداد سیکل های زیاد توسم مفاصل خمشی پیکربندی جدیدی پیشنهاد شود. لذا در این مقاله ضمن بررسی اثر ارتفاع تیر پیوند بر رفتار لرزه ای دیوار برشی همبند کارایی استفاده از دو تیر با عمق کمتر و با رفتار پلاستیک خمشی بجای یک تیر پیوند عمیق با شکست ترد برشی بررسی خواهد گردید. هدف از پیکربندی پیشنهادی اجتناب از شکست های ترد برشی در تیرهای همبند برای رسیدن به مکانیزم های مبتنی بر مفاصل پلاستیک خمشی جهت دست یافتن به شکل پذیری بیشتر و افزایش مقاومت نهایی سازه می باشد. نتایج حاصل از تحلیل نمونه ها تحت بار استاتیکی فزاینده و تحلیل دینامیکی از نظر ضریب رفتار، میزان استهلاک انرژی، میزان برش پایه که به سازه وارد می شود و دیگر پارامترهای عملکرد لرزه ای با هم مقایسه گردیده است.

تیر همبند، تیر عمیق، رفتار کوپلگی، درجه کوپلگی