بررسی کارایی گذرگاه های عرضی غیرهمسطح عابر پیاده مطالعه موردی، شهر هچیرود

عمده ترین عامل در مرگ عابرین، عبور نا امن از عرض خیابان یا تقاطع است. با توجه به اینکه هدف اصلی گذرگاه های غیرهمسطح، تأمین ایمنی تردد عابران و حفظ پیوستگی جریان ترافیک می باشد؛ این سؤال مطرح می شود که چرا مردم تمایل کمی به استفاده از آن نشان می دهند؟ ضعف عملکردی و کارایی گذرگاه های موجود موجب گردید روان سازی جریان حرکتی سواره و پیاده و افزایش ایمنی هدف اصلی و بررسی میزان کارایی پل ها و شناسایی علل ناکارآمدی آن اهداف فرعی پژوهش را شکل دهد. در این تحقیق، شهر هچیرود به عنوان محدوده مطالعه انتخاب، وضع موجود پلهای عابر پیاده تشریح و عوامل ناکارآمدی آن شناسایی شده، از طریق قضاوت مهندسی، اصول مهندسی ترافیک، داده های حاصل از آمار برداری و مصاحبه از عابران پیاده، وضعیت فیزیکی، هندسی، ترافیکی و طراحی پل های عابر پیاده مورد بررسی قرار گرفته که با تجزیه و تحلیل یافته ها، نتایجی به دست آمده که عدم وجود کارایی پل های عابر پلکانی و فقدان مطالعات جامع ترافیکی در احداث پل های عابر و ریشه یابی علل ناکامی آنها از جمله نتایج مهم تحقیق می باشد. در ادامه نیز راهکارهایی جهت بهبود وضع موجود ارائه گردیده است.

Keywords:

عابر پیاده , پل عابر , گذرگاه غیرهمسطح , کارایی , شهر هچیرود