سلیم صفریان - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی معماری
یاور رستم زاده - عضو هیئت علمی دانشگاه محقق اردبیلی.
پرویز حقی - عضو هیئت علمی دانشگاه فنی و حرفه ای رازی اردبیل

در سال های اخیر سرعت رشد صنایع و علوم و فنون نسبت به گذشته بصورت تصاعدی افزایش یافته و به همان نسبت نیز تغییرات درعرصه استانداردها، عملکردها، کاربری ها و غیره بیشتر عیان گشته است. این امر بیانگر آنست که معماری امروز نیازمند تغییرات و پویایی بیشتری نسبت به گذشته است و بنظر می رسد که ساختمان های جدید، باید متنوع تر، انعطاف پذیرتر و قابل انطباق با هر گونه تغییرات احتمالی آینده باشند که این امر تمهیداتی را در طراحی و بخصوص در سازه می طلبد. با نگاهی به گذشته می توان دریافت که انسان چگونه با خلق اولین و ابتدایی ترین ساختار متحرک با مشکلات زندگی خود کنار آمد و خانه های متحرک و شهرسازی انعطاف پذیر را برپایه نیازهای خود چنان طراحی کرد که بتواند از آن در آینده نیز بهره گیرد .سیستم های سازه ای مرسوم اغلب صلب بوده و در طول عمر خود ثابت باقی می مانند و در خوش بینانه ترین حالت برای بحرانی ترین شرایط سال از نظر محیطی و نیز نیازهای آن زمان کاربران خود طراحی می شوند، در حالی که با استفاده از مکانیسم سازه ای متحرک می توان بنایی انعطاف پذیرتر طراحی کرد .این متحرک سازی حتی در پل سازی نیز حضور یافت و بدین ترتیب قابلیت انطباق با نیازهای آینده را دارا شد.

سازه های متحرک؛ معماری بومی؛ معماری انعطاف پذیر؛ساخت محلی؛چادر