محمدرضا گودرزی - استادیار دانشکده مهندسی عمران، دانشگاه آیت الله العظمی بروجردی (ره)
رضا نظام الاسلامی - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی عمران، گرایش سازه، دانشگاه بوعلی سینا
فواد بهمنی - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی عمران، گرایش سازه، دانشگاه بوعلی سینا

مهندسی سبز جدیدترین فناوری برای طراحی ساختمان های پایدار است و اخیرا در ساخت راه ها از آن استفاده می شود. مفاهیم توسعه پایدار اعمال شده برای طراحی و ساخت راه ها شامل برنامه ریزی بلند مدت، فن آوری ها و روش های نوین، فنون مدیریت ساخت و استفاده مجدد از منابع می باشد. مهندسی سبز بخشی از هدف جهانی برای توسعه بلند مدت است که به پاسخگویی به نیازهای امروز بدون به خطر انداختن نسل آینده می پردازد. یکی از مباحث مورد بررسی در مهندسی سبز راه ها که در راه های برون شهری اهمیت ویژه ای می یابد، موضوع منظر آرایی است. علت این موضوع را می توان در اهمیت حفظ گونه های گیاهی و جانوری، توجه به زیستگاه های موجود، استفاده بهینه از منابع آب طبیعی و... در مسیر ساخت راه های برون شهری جست وجو کرد. منظرآرایی یک خصوصیت مهم برای هر پروژه راهسازی است. منظرآرایی مناسب و کنترل فرسایش در فازهای ساخت و کاربرد، ضروری است. در منظرآرایی می بایست رویش گیاهی موجود حفظ شده و گونه گیاهی طبیعی و مصالح بازسازی شوند. به منظور کسب بهترین نتایج، بایستی ملاحظات مناسب منظر آرایی و حیات وحش در فازهای برنامه ریزی و طراحی، مورد نظر قرار گیرد. منظرآرایی، مثالی از چگونگی وابستگی کل خصوصیات راه ها را ارائه می کند؛ زیرامنظرآرایی مناسب می تواند طراحی کلی، مدیریت رواناب سطحی، ایمنی و سطح جاده و را تحت تأثیر قرار دهد. هدف از این مقاله بررسی اصول منظرآرایی صحیح در مسیرهای درون و برون شهری و بررسی مهمترین پارامترهای تاثیرگذار بر آن می باشد. روش تحقیق کتابخانه ای بوده است که از منابع متعدد جهت تحلیل مطالب استفاده شده است.

منظر آرایی، معماری منظر، مهندسی سبز، فضاهای سبز