امیرحسین علائئ - دانشجوی مهندسی شهرسازی دانشگاه بجنورد
معین ناصررودی - دانشجوی مهندسی شهرسازی دانشگاه بجنورد

مناطق مرزی از نقاط حساس و استراتژیک کشور به شمار می روند، طبیعت منزوی و غیرحاصل خیز مناطق مرزی به خصوص در عرصه های بیابانی و کوهستانی ایران پیوسته به دلیل فقدان رفاه و نبود انگیزه های لازم برای زندگی زمینه ساز مشکلات اقتصادی و امنیتی برای دولت ها بوده است. فقدان اشتغال، نازل بودن درآمد و عدم دسترسی به نیازهای اولیه، عمده ترین مشخصه های اقتصادی و اجتماعی این مناطق است که زمینه را برای معضلات و نابسامانی هایی چون مهاجرت، قاچاق کالا و ... در این مناطق را فراهم آورده است. با تاسیس بازارچه در نقاط مرزی، اکثر فعالیت های اقتصادی ساکنین محل با استفاده از بازارچه انجام می شود و باعث کاهش پدیده قاچاق در این زمینه می شود. بازارچه های مرزی در شرایط مطلوب از یک مدیریت کارآمد و قابل انعطاف برخوردار هستند و این مدیران هستند که می توانند محرومیت را در منطقه را تا حدود زیادی برطرف نمایند به عبارت دیگر ایجاد بازارچه باعث افزایش تولیدات و اشتغال می شود و این به نوبه خود باعث افزایش صادرات و توسعه پایدار و کاهش محرومیت برای ساکنین خواهد شد. در این پژوهش به روش توصیفی تحلیلی به مزایا و معایب ایجاد و ساماندهی بازارچه مشترک در شهرستان مرزی خواف پرداخته ایم که در پایان راهکارهایی در جهت توسعه پایدار با بهره گیری از بازارچه مرزی با کشور افغانستان می پردازیم.

مناطق مرزی، بازارچه مرزی، توسعه پایدار، منطقه خواف