طراحی مرکز آموزش و پژوهش معماری با محوریت تکنولوژی

نابسامانی و ناهماهنگی عمیق موجود در میان عناصر معماری به عنوان یکی از مهم ترین ناهنجاری های دوره معاصر در زمنیه معماری محسوب می شود. از طرفی، خلق یک معماری ایده آل و متناسب، تنها با ایجاد تعاملی سازنده میان آموزش معماری، نیاز جامعه و آشنایی با تکنولوژی روز دنیا امکان پذیر است. با توجه به این نکته که آموزش و پژوهش معماری از عوامل پایه ای و مهم در رشد و تعالی معماری هر جامعه‎ای محسوب می شود، لذا بایستی ابتدا به پرورش ذهن و استعداد دانشجویان پرداخته و آنان را برای کسب مهارت و ایجاد دید و شناخت لازم در معماری آماده کرد. آموزش معماری تنها آنگاه امکان پذیر خواهد بود که تعریفی کامل و دقیق از معماری وجود داشته باشد و بتوان آن را آموزش داد. از طرف دیگر، پژوهش یک روند فعالانه، هوشیارانه و سامانمند برای کشف، تعبیر یا بازنگری پدیده ها، رخدادها، رفتارها و فرضیه ها است که برای استفاده از پدیده های موجود، به منظور دست یافتن به راهکارهای عملی و فناوری ها مورد استفاده قرار می گیرد. بکارگیری فنون یا روش های مبتنی بر یافته های علمی که در موقعیت عملی به کار گرفته می شود، به تکنولوژی اطلاق می شود. به عبارت دیگر، تکنولوژی شامل یادگیری های اولیه و منطبق کردن یادگیری ها با شرایط محیطی و همچنین تراکم این یادگیری ها در طول زمان است. با توجه به ایفای نقش تکنولوژی درمراحل مختلف از شکل گیری تفکر اولیه، فرآیند تکامل تفکر، فرآیند طراحی و ساخت، تا بهره برداری از اثر، می تواند تأثیرات متفاوتی را بر معماری داشته باشد. هدف این مقاله ارائه الگویی مناسب جهت مرکز آموزش و پژوهش معماری به منظور افزایش کیفیت آموزش دانشجویان و کارشناسان با محوریت تکنولوژی می باشد.