ناصر میرسپاسی - دکتری مدیریت دولتی از دانشگاه امریکن، رئیس دانشکده مدیریت و اقتصاد واحد علوم و تحقیقات دانشگاه آزاد اسلامی
مهسا علی خانی - کارشناسی ارشد مدیریت مالی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی

یکی از منابع سازمان ها برای تولید محصول و دستیابی به اهداف تعیین شده، منابع انسانی است که در مقایسه با سایر منابع مادی و فیزیکی، به عنوان مهمترین عامل تولید و سرمایه اصلی سازمان شناسایی شده است. در واقع میتوان گفت پایه اصلیرشد و تعالی سازمان، وجود منابع انسانی خلاق و نوآور است.محاسبه ارزش عوامل تولید در سیستمهای حسابداری، همواره یکی از دغدغه های مدیران بوده است. مسیر رو به رشد منابع انسانیو افزایش میزان توجه به آن به عنوان منبعی ارزش آفرین، باعثتکمیل و تکوین این مفهوم در قالب سرمایههای فکری گردیده است. سرمایه فکری نه تنها به خودی خود یک دارایی نامشهود ایستااست، بلکه یک فرآیند ایدئولوژیکی است و وسیله ای برای رسیدنبه هدف محسوب می گردد. سرمایه فکری توانایی ذهنی جمعی یا دانش کلیدی به صورت یک مجموعه است که از مجموع دانش اعضای سازمانو کاربرد دانش آنها نشأت گرفته است و اساسا یک دستاورداجتماعی است. سرمایه فکری زاییده سرمایه اجتماعی، یکی از قابلیت ها و دارایی های مهم سازمانی است که می تواند بهسازمان ها در خلق و تسهیم دانش کمک بسیار نماید و برای آنهادر مقایسه با سازمان های دیگر، مزیت سازمان پایدار ایجاد کند. در واقع سرمایه فکری مشتمل بر همه فرآیندها و دارایی هایی استکه معمولا در ترازنامه سازمان ها نشان داده نمی شوند و شامل همهدارایی های ناملموسی است که در حسابداری مدرن مورد توجه قرار می گیرند. در این مقاله برآنیم به تعریف و تبیین حسابداری منابع انسانی به عنوان ابزاری برای تعیین ارزش سرمایههای فکری در سازمانها بپردازیم.

حسابداری منابع انسانی، سرمایه فکری، ارزش سازمانی