عبدالقاسم ترابی - مدرس رشته زبان و ادبیات عربی دانشگاه پیام نور
عباس عرب - دانشیار رشته زبان و ادبیات عربی فردوسی مشهد
رقیه فتاحی زاده - مدرس رشته زبان و ادبیات عربی دانشگاه فرهنگیان

فراگیری زبان و ادبیات عربی را در ایران می توان از دو دیدگاه مورد بررسی قرار داد: 1. آشنایی با زبان مردمانی ازجنس عرب برای ارتباط و تعامل در سطح مسائل اجتماعی، فرهنگی، سیاسی، اقتصادی و 2. آشنایی با کلام الهی در فهم آموزه های دینی. با این نگرش، این زبان توانست پس از ظهور اسلام و توسعه آن در سرزمین های مجاور کشورهای عربی به ویژه ایران، تاثیر به سزایی را بر حوزه ادبیات فارسی از خود برجای بگذارد. از این رو هرگاه از ارتباط این دو زبان سخن به میان می آید، ناخودآگاه ذهن ها به قرن های نخستین پس از ظهور اسلام و نفوذ سیل آسا عرب ها به ایران بر گشته، تا فرود آن را در عصر منفور اموی و اوج آن را در عصر مزورانه عباسی بجوید. لیکن باید اذعان داشت که زبان و ادب فارسی و عربی عبارت از دوکالبد و دو قالبند که اندیشه و خرد و فرهنگ درخشان اسلامی و انوار تابناک قرآن روح آن دو می باشد. پژوهش حاضر با روش توصیفی – تحلیلی در تلاش است تا اهداف یادگیری این زبان و ارتباط آن را با زبان فارسی مورد کنکاش قرار داده و نشان دهد، به هیچ وجه حتی در دوران معاصر هم با وجود تمام ناملایمتی های کنونی و سیاست منطقه ای نمی توان برای این ارتباط فصلی قائل شد.

زبان عربی، زبان فارسی، اهداف یادگیری