مهری قرمزگلی - کارشناس ارشد روانشناسی بالینی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات تهران، گروه روانشناسی، تهران، ایران.
رزیتا ذبیحی - استادیار گروه روانشناسی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد اسلامشهر، اسلامشهر، ایران.

هدف از انجام پژوهش مقایسه سبک های مقابله بین افراد مبتلا به دیابت نوع دو و افراد بهنجار بود. روش تحقیق از نوع علی - مقایسه ای بود. جامعه آماری این پژوهش کلیه ی بیماران زن مبتلا به دیابت نوع دو مراجعه کننده به انجمن دیابت ایران و انستیتو غدد برون ریز و متابولیسم دانشگاه علوم پزشکی ایران و افراد عادی در سال 1395 بودند. 50 نفر زن دیابتی به روش نمونه گیری هدفمند و 50 نفر از افراد بهنجار به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و براساس سن، جنس و تحصیلات همتاسازی شدند. از پرسشنامه ی سبک های مقابله ای لازاروس و فالکمن (1984) با پایایی 0/79 استفاده شد. داده ها با تحلیل واریانس چند متغیره تجزیه و تحلیل شدند. نتایج نشان داد که بین سبک های مقابله بین افراد مبتلا به دیابت نوع 2 و افراد بهنجار تفاوت معنی داری وجود دارد ( P<0/0001 ). در مجموع می توان گفت که سبک مقابله اجتنابی نقش تسهیل کننده در بروز بیماری دیابت نوع 2 داشته و بنابراین می توان مبتنی بر این ویژگی، وقوع و عدم وقوع بیماری دیابت نوع 2 را به طور نسبی در کنار سایر عوامل موثر، پیش بینی نمود.

سبک های مقابله، دیابت نوع دو