لعبت السادات باقری موسوی - مرکز آموزشی با

ادبیات داستانی بخش مهمی از ادبیات است. بشر هیچگاه بدون داستان نبوده است، کتاب های مقدس نیز برای تعلیم پیروانشان دارای داستان های متعددی بودند. داستان گویی برای انسان تخستین، ابتدا کاربردی آموزشی و تعلیمی داشته و با گذشت زمان جنبه ی سرگرمی هم پیدا کرده است. او می تواند از شنیدن داستانی درباره ی آنکه چگونه حیوانی شکار شده است، هم بیاموزد و هم لذت ببرد. شخصیت ها از میان دانسته ها، تجربه ها و تخیل های نویسنده به وجود می آیند. شخصت در داستان، از هر نوعی که باشد (انسان، حیوان، اشیاء یا موجودات غیرجاندار) با اعمال، رفتار و گفتار خود، داستان را پیش می برند. یعنی ماجراها را کل می دهند و باعث تغییر و تحول و در پایان، شناخت و معرفی کامل خویش ( برای خواننده ) می شود. این شخصت ها می توانند آموزش های مختلفی بدهند. درقالب یک انسان قوی جثه یا فردی معصوم که حق مظلوم را می گیرد و کودک در تخیلش خود را جای شخصیت خود را جای شخصیت ها می گذارد. حتی خود را جای شخصیت حیوانی که باعث آزار دیگران است بگذارد و عواقب کارهای زشت را تجسم کند.

تنوع شخصیتی، ادبیات داستانی، کودک