سد سیوند و مدیریت بحران در حفاظت میراث جهانی پاسارگاد

محوطه میراث جهانی پاسارگاد نخستین پایتخت هخامنشیان در استان فارس و در نزدیکی تخت جمشید قرار دارد که در سال1384 خورشیدی در فهرست آثار جهانی یونسکو به تبت رسیده است. این اثر مجموعه ای از بازمانده های معماری سنگی استکه در دوره خود از مراکز مهم حکومتی در اوایل دوره هخامنشیان بوده و به دستور کوروش بزرگ بین سالهای 559-530پیش از میلاد ساخته شده است. در میان بناهای موجود در این محوطه، آرامگاه کورش کبیر از مهمترین و سالمترین بناهایمحوطه پاسارگاد است که با تناسبی بی همتا همچون نگینی در میانه دشت پاسارگاد می درخشد. دغدغه های حاصل ازآبگیری سد سیوند و تاثیرات احتمالی ازدیاد رطوبت در منطقه و تاثیر آن بر روی بناهای سنگی در محوطه میراث جهانیپاسارگاد و به ویژه آرامگاه کوروش بزرگ، موضوع توسعه را دگرباره رو در روی مبحث حفاظت از میراث فرهنگی قرار داد و بهابعاد بحرانی دامن زد که مدیریت آن در طول ساخت سد سیوند مغفول مانده بود. برای مدیریت این تهدید اقدامات گستردهای به عمل آمد که اگر چه در کوتاه مدت جوابگوی نیازهای مقطعی و برون رفت از وضعیت بحرانی بوده است، اما تبعات وآسیب های آن در حوزه میراث فرهنگی و میراث طبیعی منطقه می تواند تا سال ها بعد ادامه داشته باشد.

Keywords:

میراث جهانی پاسارگاد , مدیریت بحران , دره بلاغی , سد سیوند