نقش آمادگی در کاهش آسیب پذیری از بحران های شهری

بلایای طبیعی همواره به عنوان پدیده ای طبیعی در طول حیات کره زمین وجود داشته و خواهند داشت. وقوع بلایای طبیعی نظیر سیل، زلزله، طوفان و ... در اغلب موارد تأثیرات مخربی در سکونتگاه های انسانی باقی گذارده است و تلفات سنگینی بر ساکنان آنها وارد ساخته است. اگر شهر را به عنوان یک موجود زنده معرفی کنیم و رشد، تغییر و پویایی شهرها و شهروندانشان را بپذیریم، در تمام جهان، یافتن و حتی ساختن شهری که به طور کامل دارای مؤلفه ها و شاخص های تاب آوری باشد، به ندرت امکان پذیر است، اما آنچه که مهم است اراده و خیزش این شهرها و مدیریت شهری آنها و حرکت گام به گام شان به سمت شهرهای آماده و نزدیکتر شدن به شهرهای تاب آور است. روش این تحقیق، تحلیلی- توصیفی است. در حال حاضر، با انجام و اقدام برنامه ریزی صحیح در این زمینه، مدیران شهری، می توانند اولویت های کلیدی کاهش خطرپذیری بلایا و نقاط قوت وضعف و هرگونه عامل خارجی، که باید برای حصول نتایج واقعی و عملی مورد رسیدگی قرار گیرد را شناسایی کرده و بر روی آنها تمرکز کنند.

Keywords:

بحران , مدیریت بحران , کاهش آسیب پذیری , مدیریت شهری , برنامه ریزی مدیریت بحران