ندا نجفی کلیانی - دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریت مناطق بیابانی دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان
مجید اونق - استاد گروه آبخیزداری و مدیریت مناطق بیابانی دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان
چوقی بایرام کمکی - استادیار گروه آبخیزداری و مدیریت مناطق بیابانی دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان
محسن حسینعلی زاده - استادیار گروه آبخیزداری و مدیریت مناطق بیابانی دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان

تا به امروز، هیچ روش خاصی برای طبقه بندی شدت بیابانزایی بر اساس کل فرایندهای بیابانزایی ارائه نشده است. بنابراین، برای ارزیابی فرایندهای بیابانزایی باید به ارزیابی شاخصهای منطقهای پرداخت. شناخت معیارها و شاخصها به منظور ارائهی مدلی برای تعیین شدت بیابانزایی، تعیین مهمترین عوامل مؤثر بر بیابانزایی منطقه و جلوگیری از گسترش آن ضروری است. جهت پی بردن به نقش و پتانسیل آنها در بیابانزایی مطالعات زیادی صورت گرفته که حاصل آن ارائهی مدلهای مختلف بیابانزایی است. در این تحقیق از مدل MICD برای ارزیابی خطر فعلی بیابانزایی منطقه جیرفت واقع در استان کرمان استفاده شده است. برای این منظور ابتدا واحدهای کاری منطقه بر اساس رخسارههای ژئومورفولوژی در 28 واحد بدست آمد که امتیازدهی در هر واحد صورت گرفت. سپس در هر کدام از واحدهای همگن بیابانی، امتیاز شاخصهای تعریف شده تکمیل شد و در نهایت با جمع امتیازهای مربوط به هر شاخص و بر پایه جداول مبنا، شدت بیابانزایی تعیین و نقشه مربوط به وضعیت کنونی در هر یک از کاربریها ترسیم شد. نتایج نشان داد منطقه مورد بررسی از نظر وضعیت کنونی بیابانزایی، در سه کلاس کم (43/22 درصد)، متوسط (23/64 درصد) و زیاد (33/13 درصد) قرار گرفت؛ که بیشترین درصد منطقه مورد مطالعه در کلاس متوسط (III (قرار میگیرد.

جیرفت، بیابانزایی، مدل MICD ،واحد کاری