فضل اله اسمعیلی - استادیار گروه جغرافیای دانشگاه پیام نور
مژگان میرزایی - دانشگاه آزاد اسلامی، واحد نجف آباد، باشگاه پژوهشگران جوان و نخبگان، نجف آباد، اصفهان، ایران
آمنه نیکبختی - .دانشجوی دکتری محیط زیست، دانشگاه ملایر
مهدی خداداد - دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیاوبرنامه ریزی روستایی، دانشگاه گلستان گرگان

توسعه پایدار ایجاد تعادل میان توسعه و محیط زیست است. در حقیقت توسعه پایدار تنها بر جنبه محیط زیستی اتفاقی تمرکز ندارد بلکه به جنبههای اجتماعی و اقتصادی آن هم توجه میکند. توسعه پایدار محل تلاقی جامعه، اقتصاد و محیط زیست است. توسعه از نظر اندیشه وران علوم اقتصادی و اجتماعی، بهمعنای ارتقای مستمر کل جامعه و نظم اجتماعی به سوی زندگی بهتر یا انسانی تر است. دو مفهوم اقتصاد و اکولوژی در کنار هم قرار گرفته و زیربنای استراتژی توسعه پایدار را شکل می دهد آنچه در تعاریف مربوط به توسعه پایدار مشترک است، جنبه پویایی آن، رفع نیازهای اساسی، توجه خاص به حفاظت از محیط زیست و جلوگیری از تخریب و آلودگی آن است. در آستانه هزاره سوم در سپتامبر 2000 میلادی، رهبران و حاکمان جهان در نشست مجمع عمومی سازمان ملل، مجموعه ای از اهداف قابل اندازه گیری و دارای بازه زمانی محدود را مدنظر قرار دادند و متعهد شدند که با فقر، گرسنگی، انواع بیماری، بیسوادی، نابودی محیط زیست و تبعیض علیه زنان، به مثابه مهمترین مشکلات بشر مبارزه کنند . به نظر میرسد که در صورت تلاش برای تحقق این اهداف، برای همگان زندگی بهتری تضمین خواهد شد؛ زیرا این اهدف به منظور کاهش سطح فقر، بهبود سطح سلامت، و افزایش سطح رفاه مردم در یک بازه زمانی مشخص، تدوین شده اند. . فقر و محیط زیست با هم رابطه مستقیم دارند به طوری که با افزایش فقر، تخریب محیط زیست نیز افزایش می یابد و این رابطه به صورت یک چرخه عمل می کند

فقر، توسعه پایدار، محیط زیست، حفاظت