ارزیابی پایداری محلهای از بعد کالبدی (مطالعه موردی: محله بهار در منطقه 7 شهر تهران)

به دنبال تغییر در شرایط و عوامل گسترش و توسعه شهری در دوران اخیر، محله های مسکونی انسان ساخت جایگاه ویژهای در شکل گیری شهرها داشته اند. در حالی که توسعه پایدار بخش عمده ای از ادبیات شهرسازی سال های اخیر را به خود اختصاص داده است پرداختن به اصول و معیارهای توسعه محله ای هنوز نیازمند پژوهش فراوان است. در همین راستا این پژوهش به بررسی پایداری محله ای از بعد کالبدی و عینی در محله بهار منطقه هفت شهرداری تهران پرداخته است. روش این پژوهش توصیفی- تحلیل است. داده های مورد استفاده از بلوک های آماری شهر تهران و نقشه آنلاین شهر تهران تهیه شد. داده ها با استفاده از نرم افزار GIS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند و نتایج به صورت نقشه های موضوعی استخراج شده است. نتایج نشان می دهد محله بهار از نظر دسترسی به کاربری های آموزشی، ورزشی، حمل و نقل، درمانی، فرهنگی و ورزشی در وضعیت مطلوب قرار دارد و تنها در زمینه فضای سبز و بوستان کودک نسبت به سایر کاربری ها پایین تر از وضعیت مطلوب قرار گرفته است. همچنین میزان سازگاری کاربری ها در محله بهار مورد سنجش واقع شده و به جز چند کاربری که در سطح محله با سایر کاربری ها ناسازگاری داشتند سایر کاربری ها از نظر سازگاری در وضعیت خوبی قرار داشتند. در مجموع می توان محله بهار را به عنوان یک محله پایدار از نظر کالبدی در نظر گرفت.

Keywords:

پایداری محله , تحلیل کاربری ها , محله بهار , GIS