اولویت بندی مسیرهای بهینه، جهت تخلیه اضطراری جمعیت بعد از وقوع زلزله (مطالعه موردی: شهر سقز)

فرایند تخلیه اضطراری به عنوان یکی از نخستین مراحل مدیریت بحران است. تخلیه در مواقع اضطراری همیشه یک مسأله مهم برای مرکز خرید، ایستگاه های مترو و سایر مکان های پرجمعیت است. با توجه به این مهم هدف اصلی از پژوهش حاظر شناسایی و اولویت بندی مسیرهای بهینه برای انتقال افراد بحران زده است.روش پژوهش توصیفی- تحلیلی است که با تأکید بر جنبه کاربردی آن، از مدل های کمی استفاده شده است. برابر تحلیل صورت گرفته، مسیرهای شریانی و محلی شهر سقز با توجه به 9 شاخص مورد بررسی از طریق مدل تحلیل سلسله مراتبی وزن دهی شده که در این راستا، تاپسیس به عنوان روش تصمیم گیری چند شاخصه ای استفاده شده است و در نهایت، با بهره گیری از نرم افزار Arc GIS10.2 نقشه سطوح دسترسی به مسیرها، به ترتیب اولویت دسترسی ترسیم گردیده است. نتیجه حاصل از بررسی انجام شده، نشان می دهد که بر اساس Ci محاسبه شده در میان 61مسیر مورد بررسی 10 مسیر (مسیرهای بلوار کردستان، خیابان دانشگاه، بلوار هفت تیر، بلوار شهیدبهشتی، بلوار شهید رجایی، بلوار وحدت، بلوار شهدا، خیابان استاد شیرازی، بلوار دانشجو و بلوار سنندج) مسیرهای مناسب دسترسی جهت تخلیه اضطراری جمعیت بعد از وقوع زلزله می باشند. همچنین 25مسیر نسبتاً مناسب و 26 مسیر نامناسب می باشند. که تفاوت معناداری بین میانگین های Ci های سطوح دسترسی وجود دارد.

Keywords:

اولویت بندی , مسیرهای بهینه , زلزله , تخلیه اضطراری , شهر سقز