بررسی خرده فرهنگ دهقانی در مناطق روستایی با تأکید بر مشارکت اجتماعی(مطالعه موردی: استان مازندران،شهرستان بهشهر، روستای گرجی محله)

مشارکت یکی از ارکان اساسی در توسعه، علی الخصوص توسعه پایدار روستایی محسوب می شود. اما در کشورهای در حال توسعه طرح ها و پروژه های توسعه روستایی، به دلیل بی توجهی به مسأله با شکست مواجه شده اند. در همین راستا این پژوهش به بررسی نگرش های خرده فرهنگی و تأثیر این نگرش ها بر میزان مشارکت اجتماعی می پردازد. در پژوهش حاضر، از میان عناصر نظریه خرده فرهنگ دهقانی چهار عنصر از قبیل: تقدیر گرایی، فقدان نوآوری، اعتماد اجتماعی، خانواده گرایی که راجرز آن را موانع توسعه دانسته، انتخاب شده است. در این پژوهش تلاش شده است عناصر نظریه مذکور در روستای گرجی محله و تأثیر آن بر مشارکت اجتماعی دهقانان روستایی مورد آزمون قرار گیرد تا از این طریق، شناخت جامعی از بافت اجتماعی جامعه مورد بررسی حاصل شود. به منظور دستیابی به اهداف فوق تعداد 260 نفر از دهقانان از طریق نمونه گیری تصادفی انتخاب شده اند. و با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی (ضریب همبستگی اسپیرمن) از بسته نرم افزار SPSS به تجزیه و تحلیل داده های حاصل از پرسشنامه اقدام گردید. یافته ها نشان داده که متغیرهای تقدیرگرایی، فقدان نوآوری، اعتماد اجتماعی، خانواده گرایی در منطقه مورد بررسی رابطه معناداری با مشارکت اجتماعی دارند. بررسی حاضر را می توان پژوهشی با نگاه نو در توجه به بوم ها و سنت ها و به ویژه فرهنگ های محلی در ارتباط با توسعه در نظر گرفت، زیرا یافته ها بیانگر تأثیر خرده فرهنگ محلی بر توسعه روستایی مورد بررسی است.

Keywords:

خرده فرهنگ دهقانی , مشارکت , توسعه , روستای گرجی محله