محمد میرزائی - کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرمانشاه

نوشتار حاضر با اشاره به بحران سلامت محیطی در ابعاد جسمی و روانی در فضاهای شهری معاصر آغاز می شود طراحی شهر و نواحی مسکونی زمانی می تواند زمینه ساز سلامت جسمی و روانی شهروندان باشد که بر اساس دیدگاهی ائتلافی و کل گرا مرکب از متخصصین سلامت و بهداشت محیطی از یک سو و برنامه ریزان شهری و طراحان از سوی دیگر به انجام رسد.بر اساس طراحی فضاهای باز و سبز محلی و یا در مقیاس بزرگتر، محلات پیاده مدار، محلات متراکم با کاربردهای مختلط، دسترسی های فیزیکی و بصری به طبیعت، ایجاد فرصت های فرهنگی، اجتماعی، تفریحی در مجاورت محلات شهرک های مسکونی، کاهش وابستگی زندگی شهری به اتومبیل و ترویج حمل و نقل عمومی از راهبردهای ارتقای سلامت عمومی از طریق نقش معماری و طراحی شهری بشمار می آیند.برخی راهکارهای ارتقای سلامت عمومی از طریق طراحی فضاهای شهری و نواحی مسکونی بهم مرتبط می باشند.

بهداشت روان، شهر سالم، رفتار سازگارانه، محیط شهری