معصومه حافظ رضازاده - استادیارگروه جغرافیاوبرنامه ریزی شهری،دانشگاه آزاد اسلامی،واحدزاهدان،گروه جغرافیاوبرنامه ریزی شهری،زاهدان،ایران
صدیقه موسی زاده - دانشجوی دکترا ی جغرافیا و برنامه ریزی شهری ،دانشگاه آزاد اسلامی ،واحد زاهدان،گروه جغرافیاوبرنامه ریزی شهری،زاهدان،ایران
زینت حسینی ده موسی - کارشناس ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری ،دانشگاه آزاد اسلامی،واحد شهر ری ،گروه جغرافیا،شهرری،ایران

اسکان غیر رسمی در ایران همانند سایر کشورها روندروبه رشدی را طی می کند که چهره اکثر شهرهای ایران به ویژه شهرهای بزرگ مقیاس را تحت تاثیر قرار داده که در حال حاضر شهرهای کوچک هم از این پدیده مستثنی نمی باشند. در شهرستان جیرفت این سکونت گاه ها از دهه 70 به بعد تحت تاثیر عواملی مانند مهاجرت روستاییان به شهربه دلیل خشکسالیهای اخیر و بالا بودن قیمت زمین و مسکن و همچنین عدم مدیریت و برنامه ریزی صحیح به وجود آمدند. این پژوهش در جستجوی راهبردهایی برای ساماندهی و بهبود زضعیت زندگی در سکونت گاههای غیر رسمی جیرفت می باشد که به لحاظ هدف کاربردی و به لحاظ ماهیت و روش، توصیفی- تحلیلی می باشد برای گرداوری اطلاعات مورد نیاز تحقیق از روش اسنادی و میدانی استفاده شده است. در روش میدانی پرسشنامه ابزار گرداوری اطلاعات بوده است. 100 نفر به صورت تصادفی از بین ساکنین سکونتگاه های مورد مطالعه به عنوان نمونه انتخاب شده و برای آزمون فرضیات از روش کای اسکوئر استفاده شده است. نتایج تحقیق بیانگر آن است که سکونتگاههای غیررسمی در شهرستان جیرفت به دلیل عوامل اقتصادی و به دنبال مهاجرت های روستایی شکل گرفته و همچنین این سکونتگاه ها از وضعیت کالبدی مناسبی برخوردار نیستند. لذا راهبرد توانمندسازی در راستای قادرسازی اهالی برای عرضه واحدهای مسکونی جدید در کنار بهبود کمی و کیفی واحدهای موجودمورداستفاده می باشد.

سکونتگاه غیر رسمی، مسکن، مهاجرت، توانمندسازی، جیرفت