تحلیلی بر برنامه ریزی راهبردهای توسعه فضایی شهر رویان، تا تأکید بر کاربری اراضی

شهر، هم خاستگاه اصلی مدرنیته است و هم دستورالعمل پنهان مدرنیته و هم آینه تمام نمای آن. در شهر است که مدرنیته به بالندگی می رسد و در عین حال، مدرنیته است که شهر را جلوه گاه خود می سازد. این دو چنان با هم ممزوج شده اند که سخن از یکی بدون توجه به دیگری راه به جایی نخواهد برد. اگر از مفهوم برنامه ریزی شهری (به معنای علم اداره و کنترل سیستم های شهری با هدف تخصیص بهینه منابع مالی و انسانی به منظور اصلاح ساختار فعالیت های اقتصادی، اجتماعی و کالبدی شهر) سخن می گوییم اصولاً از سر مسامحه است، زیرا از مفهومی مدرن سخن گفته ایم، در حالی که هنوز تکلیف خودمان ار با عناصر و مقومات مدرنیته روشن نکرده ایم.کاربری اراضی، جزو مفاهیم پایه و اصلی دانش شهرسازی و در واقع شالوده شکل گیری آن است و به اندازه ای اهمیت دارد که برخی از برنامه ریزان شهری در کشورهای پیشرفته آن را مساوی با برنامه ریزی شهری می دانند. عموماً ارزیابی چگونگی کاربری اراضی شهری منعکس کننده تصویری گویا از منظر و سیمای شهری و همچنین چگونگی تخصیص فضای شهری به کاربرهای مختلف مورد نیاز شهر در طی زمان و در جهت رسیدن به اهداف توسعه شهری می باشد. در این تحقیق ضمن بررسی دیدگاههای نظری و رند عملی چگونگی ارزیابی کاربری اراضی شهری در شهر رویان، مشخصاً به تحلیل و ارزیابی این مهم در شهر رویان به روش تحلیلی- توصیفی پرداخته شده است. برای تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار spss، از تحلیل واریانس یک طرفه، آزمون همبستگی اسپیرمن و تی تست ⁽⁽ T-Test انجام شده است. نتایج حاصل از این مطالعه بیانگر آن است که گسترش کالبدی شهر رویان در دو دهه اخیر و افزایش جمعیت آن، باعث عدم تعادل در کاربری اراضی آن گردیده است، لذا تعادل لخشی به آن و ایجاد تمهیدات و تعیین راهکارهای مناسب به منظور جلوگیری از گسترش بی رویه شهر و حفظ اراضی کشاورزی و منابع طبیعی پیرامون شهر را ضروری می سازد.

Keywords:

کاربری اراضی , برنامه ریزی راهبردی , شهر رویان , Gis , توسعه فضایی