تحلیلی بر ساختار امنیت اجتماعی شهروندان در شهر اصفهان (مطالعه موردی: مناطق 6 و 7 شهرداری اصفهان)

امنیت مجموعه شرایط و وضعیتی است که موجب ثبات و آرامش خاطر در جامعه می گردد و ترس و خوف از نظر عامه مردم رخت بر می بندد و شرایط رسیدگی به امور زندگی با کیفیت بهتری را ایجاد می کند. احساس امنیت، پدیده ای روانشناختی- اجتماعی است که دارای ابعاد گوناگونی می باشد و جنبه ذهنی امنیت را مد نظر دارد. با توجه به اینکه یکی از مولفه های مهم و تاثیر گذار در برقراری نظم در شهرها، مقوله امنیت و احساس امنیت می باشد در این تحقیق به دنبال تحلیل ساختار امنیت اجتماعی شهروندان شهر اصفهان در دو منطقه 6 و 7 و مقایسه این دو منطقه از نظر وضعیت امنیت اجتماعی موجود در آنها هستیم. این پژوهش با روش توصیفی- تحلیلی و پیمایشی انجام شده است. جامعه مورد مطالعه، شهروندان شهر اصفهان در دو منطقه ی مذکور بوده که از بین آنها 200 نفر به عنوان نمونه انتخاب شده و داده های پژوهش از بین آنها گردآوری گردید. ابزار مطالعه پرسش نامه محقق ساخته بوده که روایی آن از طریق اعتبار محتوا و پایایی از طریق محاسبه ضریب آلفی کرونباخ سنجیده شد. تحلیل داده ها با استفاده از آزمون های آماری ضریب همبستگی پیرسون و آزمون تی دو نمونه مستقل انجام شد. یافته های آزمون های آماری نشان داده است که بین امنیت اجتماعی در دو منطقه 6 و 7 تفاوت معناداری وجود دارد و منطقه 6 از نظر برخورداری از امنیت اجتماعی در سطح بالاتری قرار دارد و شهروندان این منطقه احساس امنیت بیشتری نسبت به شهروندان منطقه 7 می کنند. همچنین بین متغیر امنیت اجتماعی با عملکرد نیروی انتظامی رابطه مستقیم و معناداری وجود دارد به این معنی که حضور و عملکردهای پلیس می تواند در احساس امنیت افراد موثر باشد و امنیت شهروندان را بالا ببرد.

Keywords:

امنیت , امنیت اجتماعی , شهروندان , شهر اصفهان , مناطق 6 و 7