تعیین درجه توسعه نیافتگی بخش آموزش عمومی شهرستانهای استان اصفهان با استفاده از مدل تاکسونومی عددی

ارزیابی و اندازه گیری میزان توسعه یافتگی جوامع همواره از اهداف و دغدغه های برنامه ریزان و سیاستگذاران منطقه ای و ملی در همه کشورها بوده است. توسعه به عنوان یکی از کلیدی ترین واژگان مورد ستایش در ادبیات پیشرفتهای اقتصادی و اجتماعی بارها مورد تبیین و تحلیل قرار گرفته است.استان اصفهان بها 23 شهرستان از پهناورترین استان های کشور محسوب می گردد که تفاوت های عمده ای از لحاظ شرایط اقلیمی، فرهنگی، قومی با یکدیگر دارند ولی در مجموع توانسته است استان را به یکی از موفق ترین استانهای کشور در شاخص های اصلی فرهنگی، اقتصادی و اجتماعی برسانند. فعالیتهای آموزشی نیز در این استان و بر اساس شاخص های مورد بررسی ویژگی های بسیار متفاوتی را نشان می دهد. این مقاله برای بررسی عدم تعدلهای آموزشی با استفاده از 35 شاخص آموزشی در بخش عمومی (خلاصه شده در چهار بخش عمده) در قالب مدل تاکسونومی عددی و با استفاد هاز نرم افزارهایی مانند Excel و Arcgis، با روش توصیفی- تحلیلی و مقطعی درجه توسعه یافتگی شهرستانهای استان اصفهان در سال 1392 مورد سنجش قرار گرفت. نتایج گویای آن است که شهرستان های فریدون شهر، چادگان، سمیرم، اردستان، خوانسار، برخوارمحروم ترین شهرستان های استات و شهرستان های اصفهان، نجف آباد، لنجان، شاهین شهر و میمه، گلپایگان و کاشان برخوردارترین شهرستان استان هستند.

Keywords:

شاخ توسعه , درجه توسعه نیافتگی , تاکسونومی عددی , استان اصفهان