سنجش سطح توسعه اقتصادی و اجتماعی در استان گیلان

با سطح بندی مناطق، اختلافات مکانی، فضایی، اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی آنها آشکار می شود. هدف این پژوهش نیز سطح بندی شهرستان های استان گیلان از شاخص های منتخب توسعه اقتصادی و اجتماعی می باشد. مقاله حاضر رویکردی کاربردی و ماهیتی توصیفی، تحلیلی و مقایسه ای دارد. شیوه گرد آوری داده ها کتابخانه ای و اسنادی است و با مطالعه اسناد و پژوهش های انجام شده قبلی، تعداد پنجاه شاخص از سالنامه آماری استان گیلان و اطلاعات تفصیلی استان -شهرستان در سال 1390 جمع آوری شدند که برای تجزیه و تحلیل آنها از تکنیک تاپسیس، آزمون T و نرم افزارهای Excel و SPSS استفاده شد. پس از محاسبه راه حل ایدئال، حداقل جواب ایدئال هر شهرستان در تناسب با تراکم جمعیتی آن برآورد گردید. محاسبات نشان می دهند که شهرستان رشت با تاپسیس 0/70026 برخوردارترین و شفت با تاپسیس 0/18548 محروم ترین شهرستان استان است. آزمون T نیز اختلاف معناداری بین جمعیت و برخورداری از شاخص های توسعه را نشان می دهد. محاسبات حداقل جواب ایده ئال، بیانگر محروم بودن حدود 36/88 درصد از جمعیت استان گیلان است. در نتیجه، شکاف عمیقی بین شهرستان های استان گیلان از شاخص های توسعه وجود دارد و شهرستان رشت به عنوان مرکزیت استان، بیشترین خدمات را در خود جای داده است.

Keywords:

توسعه یافتگی , شاخص های اقتصادی و اجتماعی , تاپسیس , حداقل راه حل ایدئال , شهرستان های استان گیلان