مقدمه ای بر معیارهای پایداری محله ای از منظر برنامه ریزی راهبردی توسعه محله ای

رشد فزاینده ابعاد شهرنشینی و شکل گیری مقیاس های جدیدی از رشد شهری در دهه های اخیر موجب شده است که شهرها با چالش های زیادی مواجه گردند، بررسی ها نشان می دهد که در دویست سال گذشته جهان با یک انقلاب شهری مواجه شده است و طبق پیش بینی سازمان ملل متحد 80 درصد رشد جمعیت دهه آینده در شهرها اتفاق خواهد افتاد. با این وجود فرصت ها، منابع و امکانات مورد نیاز برای توسعه و تامین نیازهای انسانی به طور مناسب در شهرها تامین نشده است. در هر حال با توجه به انقلاب شهری و مسائل ناشی از آن، گذارهای بسیاری را در جهان شاهدیم که در حیطه برنامه ریزی شهری می توان از گذار برنامه ریزی جامع عقلانی و به تبع آن برنامه ریزی تفصیلی به برنامه ریزی راهبردی شهری و گذار از برنامه ریزی کل نگر به برنامه ریزی خردنگر و در مقیاس محله ای نام برد . در این میان مطالعه شهر بر مبنای محلات شهری و برنامه ریزی مشارکتی در راستای استفاده بهینه از سرمایه های انسانی، اجتماعی، کالبدی که به بهبود شرایط اجتماعی - اقتصادی و زیست- محیطی در سطوح بالاتر منجر خواهد شد؛ از اولویت های کاری برنامه ریزان شهری است و می تواند گامی موثر در راستای افزایش پایداری شهر و محلات شهری باشد. لذا این تحقیق با الهام از این تغییرات و لزوم توجه به ویژگی ها و شاخص های توسعه محله ای، از قبیل هویت، سرزندگی، تنوع، دسترسی و همچنین مشارکت مردمی در برنامه ریزی ها، سعی دارد این تغییرات را در برنامه ریزی راهبردی توسعه محله ای بررسی نماید.

Keywords:

محله , توسعه پایدار محله ای , برنامه ریزی راهبردی