سیده فاطمه عبدلی - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه شهید بهشتی
امیر مرادی اصل - دانش آموخته علوم اجتماعی دانشگاه شهید چمران اهواز

جهان پیوسته در حال دگرگونی است و بشر همواره کوشیده است تا بر چالش های موجود غلبه کرده و محیطی را برای زندگی خویش فراهم سازد که در آن به بالاترین احساس رضایت از کیفیت زیستن، دست یابد.. مدرن شدن جوامع، تغییرات عمده ای را در جمعیت به وجود آورده است، از جمله شهر نشین شدن جمعیت، افزایش جمعیت شهرها، افزایش مهاجرت به شهرها و به تبع آن، توسعه شهرهای کوچک و بزرگ است، که شهرنشینان ار با مشکلات متعددی مواجه کرده است. در همین راستا، پژوهشگران و برنامه ریزان شهری و منطقه ای به منظور هدایت استفاده از ابزارهای ارتباط الکترونیکی در جهت رفع مشکلات شهری، با بسط مفهوم شهر الکترونیک، نظریه شهر هوشمند را مطرح کردند. نقش کلیدی فن آوری های نوین اطلاعات و ارتباطات در عرصه های برای ایجاد محیط مطلوب، مقابله با اثرات جوی و جغرافیایی و شناخت از آنها جهت بهره برداری و صرفه جویی ضروری است. آنچه یک شهر را به سمت هوشمندی پیش می برد، صرفاً استفاده از ابزار الکترونیکی و سیستم ارتباطاتی آن شهر نیست. رفع موانع، نیازمند اصلاح بسیاری از ساختارهای قدیمی است. در واقع شهر هوشمند عبارت است از یک شهر الکترونیکی که برای شهروندانش امکان استفاده از فناوری ها و زیر ساخت های هوشمند فراهم می کند. در این پژوهش بر اساس اطلاعات جمع آوری شده از مطالعه منابع کتابخانه ای و اسناد و مدارک مربوطه سعی شده است با استفاده از روش توصیفی- تحلیلی به بررسی اطلاعات جمع آوری شده پرداخته شود. استفاده از فناوری های دیجیتال و ICT به عنوان اصلی ترین فناوری در شهر هوشمند، لزوم زیرساختهای لازم، نقش شهروندان هم به عنوان هدف نهایی خدمات و هم به عنوان مشارکت کننده در هوشمندی شهر از جمله نکات حائز اهمیت در دستیابی به شهر هوشمند می باشد.

شهر الکترونیک، شهر هوشمند، فناوری های دیجیتال، ICT