فریده دلشاد - دانشجوی دکتری جغرافیا وبرنامه ریزی شهری دانشگاه آزاد اسلامی , واحد ملایر

یکی از راه های موثر درجهت تغییر وضعیت بافت های فرسوده شهری نوسازی می باشدبه گونه ای که نوسازی شاید بتوان از مناسب ترین راهکارها برای این پروسه باشد در این پژوهش سعی شده است ؛ با نگاهی مناسب بر وضعیت فرسوده بافت شهری ودرجهت برنامه ریزی مناسب آن گام برداریم ؛ این مقاله با مطالعه موردی بر روی منطقه 10 تهران (سلسبیل) کنکاش صورت گرفته است و به نوعی این مقاله را می توان از نوع کاربردی و واز نظر ماهیت آن را توصیفی – پیمایشی قلمداد کنیم ؛ سعی شده است که در منطقه مورد مطالعه و با استفاده ازتوزیع پرسش نامه و واردکردن اطلاعات پرسش نامه در محیط spss به مقاله ی حاضر رنگ و بوی کاربردی داده شود.. جهت تجزیه و تحلیل داده از از آزمون کلموگروف – اسمریونف ، آزمون کای اسکوئر، آزمون ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون خطی چندگانه با کمک نرم افزار SPSS و معادلات ساختاری به کمک نرم افزار Lizrel استفاده شد ولازم به ذکر است که ؛بافت هر مکانی بر کلیه ی فاکتورهای آن منطقه تاثیر گذار است ،نتایج بدست آمده بیانگراین است که اجرای سیاست های اجتماعی بر برون رفت سرمایه های اجتماعی از بافت های فرسوده محله سلسبیل تاثیر دارد و مقدار تاثیر نیز برابر 17.5 درصد می باشد. در این راستا پیشنهاد می گردد که متناسب با پتانسیل ها و نیازهای محله، الگوهای مداخلات کالبدی اولیه و تقویت انگیزه تداوم سکونت صورت گیرد و در پی آن ارتقاء سرمایه اجتماعی که منجر به افزایش مشارکت و سرعت عمل در طرح های نوسازی شهری می گردد، استفاده گردد.

بافت فرسوده،کیفیت زندگی،طرح های بهسازی،پایداری شهری ، سرمایه های اجتماعی،شهرتهران