مهدی زنگنه - استادیار جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه حکیم سبزواری

شاخصهای مسکن مهمترین و کلیدی ترین ابزار در برنامه ریزی مسکن محسوب می گردند و با شناسایی و تحلیل پارامترهای موثر در امر مسکن می توان هرگونه تصمیم گیری و برنامه ریزی در مورد مسکن را تسهیل نمود. مقاله حاضر از نوع توصیفی _ تحلیلی بوده که با هدف سنجش شاخصهای کمی و کیفی در مناطق 13 گانه شهر مشهد انجام گرفته است. اساس کار این پژوهش، کتابخانه ای، اسنادی بوده، تعداد 5 شاخص کمی و 5 شاخص کیفی با عنوان ویژگی های فضایی کالبدی مورد سنجش و مقایسه قرار گرفته اند. نتایج حاصل شده از این پژوهش نشان داد که برخی شاخصها مانند: شاخص اتاق در واحد مسکونی، وجود بافتهای مساله دار (فرسوده و غیر رسمی)، وجود واحدهای مسکونی بدون اسکلت فلزی و . . . نشان دهنده وضعیت نامطلوب برخی ابعاد مسکن در شهر مشهد می باشند.

مسکن، سنجش، مقایسه،شاخص های کمی و کیفی، مشهد