کاربرد شاخص های آسایش حرارتی در طراحی مسکن پایدار (مطالعه موردی منطقه مهرآباد در استان تهران)

طراحی همساز با اقلیم عبارت از نگهداری وضعیت میکروکلمایی مسکن در محدوده آسایش است. پس جهت معماری پایدار لازم است اقلیم به درستی شناخته شود و سازگاری مناسب با آن ایجاد گردد. از طرفی با افزایش بی رویه سوخت های فسیلی در ساختمان ها به منظور ایجاد سرمایش، گرمایش و تهویه، رویکرد معماری پایدار با هدف استفاده هرچه کمتر از انرژی های تجدید ناپذیر پدیدار شد. از مهم ترین نکات تأثیرگذار بر این رویکرد، آشنایی با خصوصیات اقلیمی و شرایط آب و هوایی شهر و نحوه برخورد با این عوامل است هدف از این نوشتار شناخت و بررسی شرایط آب و هوایی ایستگاه مهرآباد در استان تهران که در سال های اخیر گسترش کالبدی و فیزیکی محسوسی داشته و در ادامه ارائه راه حل های معمارانه متناسب با آن رویکرد معماری و طراحی مسکن پایدار است. در این مقاله، آمار اقلیمی مورد نیاز در طی یک دوره زمانی 14 ساله از سایت سازمان هواشناسی استخراج گردید و سپس روی داده های خام پردازش های مربوطه صورت گرفت. روش تحقیق به صورت توصیفی - تحلیلی می باشد که به همراه استفاده از روش های استاندارد بررسی شاخص های آسایش حرارتی مانند اولگی، گیونی و ماهانی به ارائه پیشنهاداتی برای طراحی فضاهای مسکونی منطقه منجر گردیده است.

Keywords:

اقلیم , معماری , بیوکلیماتیک ساختمانی , گیونی , ماهانی , منطقه مهرآباد