نقش ژئوتوریسم درتوسعه گردشگری منطقه ای (مطالعه موردی شهرستان بابل)

در سالهای اخیر ژئوتوریسم به عنوان واژه نو و بدیع، نقش و اهمیت ویژه ای در توسعه صنعت گردشگری کشورها داشته است. در این میان، کشور ایران علیرغم برخوداری از پتانسیل های بسیار قابل توجه تاکنون نتوانسته است، آنچنانکه باید و شاید بهره گیری لازم را از این صنعت داشته باشد. از اینرو شناخت جاذبه ها و توانمندی های ژئوتوریستی همگام با افزایش انگیزه گردشگران برای بازدید از مناظر طبیعی مورد توجه مسئولان و مدیران قرار گرفته است. با توجه به این که حضور گردشگران با فرهنگ و عقاید مختلف از کشورهای مختلف جهان و همچنین از سراسر کشور در استان های شمالی بویژه استان مازندران، باعث ایجاد تعاملات اجتماعی و گردشگری منطقه ای در این نواحی می شود، در طی سالهای اخیر تأثیر گردشگران بر فرهنگ، آداب و رسوم، سنن، گویش و شیوه زندگی و معیشت و به طور خلاصه مظاهر فرهنگی و معنوی مردم این مناطق بسیار قابل توجه بوده است. لذا در این پژوهش نقش پتانسیل ها و توانمندی های ژئوتوریستی برای ارائه راهکارهای اساسی در دستیابی به توسعه پایدار گردشگری در شهرستان بابل مورد بررسی قرارگرفته است. روش تحقیق مطالعه حاضر توصیفی- تحلیلی و از نوع زمینه یابی (اکتشافی) است و از روش های مطالعه کتابخانه ای و بررسی متون و محتوی مطالب و نیز روش های میدانی و مشاهده و بهره برداری از فناوری نوین بویژه نرم افزارهای GIS استفاده شده است. نتایج و مهمترین یافته های تحقیق نشان می دهد که مناطق شمالی کشور دارای پتانسیل های و قابلیت های بالایی از پدیده های ژئوتوریستی بوده که می توان در صورت برنامه ریزی های مناسب از جمله ایمن سازی های مهندسی، ایجاد سکونت گاهای مناسب و در نظر گرفتن موارد زیست محیطی منطقه، حفظ جاذبه های متنوع طبیعی در کنار فراهم نمودن شرایط گردشگری، تفریحی و ورزشی، شاهد تداوم و توسعه پایدارگردشگری در این نقاط ازکشور باشیم.

Keywords:

ژئوتوریسم , توسعه گردشگری , , شهرستان بابل