کیا تدین - کارشناسی ارشد معماری منظر، دانشگاه تهران، ایران، مدرس دانشگاه تهران

پارامتریک گرایی در سال 2008 توسط پاتریک شوماخر به عنوان یک سبک مطرح شد او در سال 2010 با تکمیل تر شدن نظریه هایش بیانیه ای را در مجله آرشیتکت به رشته تحریر درآورد و رسماً به معرفی سبکی به نام پارامتریسیم پرداخت و آن را به عنوان یک پارادایم جدید و سبک غالب در معماری چند دهه اخیر دنیا معرفی کرد. تأکید شوماخر بر سبک بودن این اصطلاح، با واکنش های بسیار زیادی (موافق و مخالف) مواجه بوده است، موافق ها بر سبک بودن آن و مخالف ها بر روش بودن آن تأکید دارند. هدف از این مقاله پاسخ به این پرسش است که آیا پارامتریسیم یک سبک است یا یک روش، و همینطور پاسخ به این سوال که اگرکسی در قاعده ها و اصول شوماخر بازی نکند اساساً می تواند تفکر و بینش پارامتریک داشته باشد یا خیر. در این مقاله با روش تحلیلی- توصیفی در بخش اول به مبانی نظری خواهیم پرداخت و در بخش دوم، طراحی پارامتریک یک پل با نرم افزار راینو و پلاگین گرسهاپر به روش آزمایشی- همبستگی انجام خواهد شد که هدف بیان میزان پشتیبانی مبانی نظری از فرایند طراحی پارامتریک است. بر اساس یافته های تحقیق پارامتریسیم یک سبک است و دارای چهارچوب فکری مشخص، اما اطاعت کورکورانه از افرادی مانند پاتریک شوماخر که ویژگی های این سبک را رغم زده اند صحیح به نظر نمی رسد. به عبارت بهتر می توان پارامتریک فکر کدر و آن را همراه با اصول مدرنیسم یا هر سبک دیگری به کار برد. اما نماینده اندیشه شوماخر و همفکران او نبود.

پارامتریسیم، سبک، روش، پل پارامتریک