محمد بیات
راویه غلامزاده

برنامهریزی استراتژیک از جمله مفاهیمی است که به دلیل جامعیت،در سالهایاخیر بیش از پیش در بنگاههای اقتصادی وحتی برنامهریزیهای فردی مورد توجه قرار گرفته است.به موازات پویاتر شدن محیط و افزایش عدم اطمینانمحیطی،برنامهریزی استراتژیک نیز در سازمانها با استقبال بیشتری مواجه میشود.سازمانها از طریق برنامهریزی استراتژیک میتوانند تلاطم محیطی را پیشبینی کرده و منابع سازمان را بر آن اساس تخصیص دهند.برنامهریزیاستراتژیک فرآیندیاست که طی آن مدیران تلاش میکنند تا محیط صنعت خود را به گونهای سیستماتیک مورد بررسی قرار داده و چارچوب و مسیری را برای فعالیتهای آتی سازمان تعین و ترسیم نمایند.هدف اصلی برنامهریزی استراتژیک این است که سازمان راقادر سازد تا به حداکثر تواناییها وشایستگیهای بالقوهاش برسد و از این طریق به یک برتری پایدار در برابر رقبایش نایل گردد. برنامهریزی استراتژیک این امکان را به مدیران میدهد که نگاهی فراتر از فعالیتهای روزانه شرکت خود داشته باشند و تصویری روشنتر از جایگاه سازمان و چگونگی رسیدن به آن،در اختیار داشته باشند.