ارتباط بین توانمندسازی روانشناختی با تمایل به ترک خدمت کارکنان حرفه ای، با توجه به نقش میانجی حمایت سازمانی درک شده و سبک رهبری مبادله ای (رهبر - عضو) و تعدیل گری اعتماد سازمانی

هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه توانمندسازی روانشناختی با تصمیم به جابجایی و ترک خدمت کارکنان، با توجه به نقش حمایت سازمانی، تبادلات رهبر عضو و اعتماد سازمانی هست - . این پژوهش از لحاظ هدف، کاربردی و از حیث روش،توصیفی- تحلیلی با رویکرد پیمایشی است. جامعه آماری شامل تمامی کارکنان متخصص، ماهر و حرفه ای شاغل در شرکت پردیس صنعت سیاره سبز (گرین) در شهر تهران هست (n=150) نمونه آماری به تعداد 108 نفر با استفاده از فرمول کوکبان و به روش تصادفی ساده انتخاب شده است. گردآوری داده ها بر اساس پرسشنامه استاندارد و بومی سازی شده مدل آلپرولیونت (2015) هست. روایی پرسشنامه ها با استفاده از روایی صوری و تحلیل عاملی (KMO=0/805) و پایایی آنها باگزارش ضریب الفای کرونباخ کل (0/814) مورد تائید قرار گرفت. در تحلیل داده ها از روش های آماری توصیفی و استنباطی استفاده شد که در تحلیل توصیفی از نرم افزار spss نسخه 21 و در تحلیل استنباطی و آزمون فرضیه های پژوهش، از معادلات ساختاری و نرم افزار لیرل، 8/8 استفاده شده است. نتایج پژوهش با استفاده از فن تحلیل مسیر نشان داده شده که طبق فرضیه های پژوهش، رابطه منفی و معنی داری بین درونی سازی اهداف، توانایی و کنترل ادراکشده با تصمیم به ترک کار کارکنان وجود دارد و نیز تعدیل گری اعتماد به سازمان و سرپرست قوت (شدت) رابطه ای را که موجب کاهش ترک کارمی شود، تقویت نموده و میانجی گری حمایت سازمانی اداره شده و سبک رهبری مبادله ای (رهبر- عضو)، در ارتباط بین توانمندسازی روانشناختی موجب کاهش تصمیم به ترک خدمت کارکنان می شود و در پایان با توجه به نتایج پژوهش،پیشنهادهای کاربردی ارائه شده است.

Keywords:

توانمندسازی روانشناختی , مبادله رهبر عضو , حمایت سازمانی ادراکشده , اعتماد سازمانی , ترک خدمت , پردیس صنعت سیاره سبز (گرین)