مدیریت ساختار سرمایه و ارتباط آن با سود آوری بانک توسعه صادرات ایران طی سالهای 1371 الی 1389

ساختار سرمایه اساس مالکیت دارایی ها و میزان استفاده از بدهی و سرمایه را نشان می دهد .به نظر می رسد نوع و ترکیب منابع مالی بر سودآوری مؤسسات مؤثر باشد.بنابراین هدف از این تحقیق شناخت رابطه بین تغییرات ساختار سرمایه و سودآوری بانک توسعه صادرات ایران طی دوران حیات آن از سال 1371 تا 1389 می باشد. این تحقیق، نرر به نقش اساسی بانک ها در اقتصاد کشور و لزوم توجه به نحوه جذب منابع و ارتباط آن با سودآوری ضروری می نماید. به منظور انجام این پژوهش نسبت های سپرده کوتاه مدت، سپرده های بلندمدت و سپرده های مدت دار و حقوق صاحبان سهام به جمع داراییها بعنوان متغیر مستقل ونسبت سودخالص به جمع داراییها بعنوان متغیر وابسته تعریف گردیده و بر اساس آن فرضیه های تحقیق طرح گردید.این فرضیات در قالب الگوی رگرسیون و با کمک نرم افزارهای آماری مورد تحلیل قرارگرفت و پس از انجام آزمون های لازم،این نتیجه حاصل گردید که تغییرات سپرده های کوتاه مدت و بلند مدت و سپرده پس انداز با تغییرات سود آوری بانک رابطه معناداری با یکدیگر ندارند اما نسبت سپرده های جاری به جمع دارایی و نسبت سایر سپرده ها ( مربوط به اعتبارات اسنادی و ضمانت نامه) به جمع دارایی ها با تغییرات نسبت سود به جمع دارایی رابطه معنا دار با هم دارند.

Keywords:

مدیریت , ساختار سرمایه , سودآوری