بررسی تاثیر سبک رهبری تحولآفرین بر قابلیت یادگیری سازمانی (مطالعه موردی: سازمان آموزش فنی و حرفه ای جنوب استان آذربایجانغربی)

هدف اصلی پژوهش حاضر، بررسی تاثیر سبک رهبری تحول آفرین بر قابلیت یادگیری سازمانی است. روش تحقیق از نوع پیمایشی و توصیفی بوده، از نظر هدف کاربردی، و از نظر ماهیت کار از نوع همبستگی است و رابطه بین متغیرها ارزیابی میشود. جامعه آماری تحقیق شامل کلیه کارکنان سازمان آموزش فنی و حرفهای در جنوب استان آذربایجان غربی میباشند. برآورد نمونه با استفاده از فرمول کوکران انجام گرفت. تعداد اعضای جامعه 241 و نمونه 148 نفر است که با استفاده از روش تصادفی ساده انتخاب شدند. به منظور جمع آوری دادهها از پرسشنامه های استاندارد رهبری تحول آفرین بر طبق مدل (برنارد بس) ودر سنجش قابلیت یادگیری سازمانی از پرسشنامه استاندارد براساس مدل (جرزگومز، کسپگدز -لورنتی) و (وال لی-کاب ریرا) و در تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی و آمار استنباطی (آزمون همبستگی و رگرسیون ساده و چندگانه) استفاده گردید. پایای پرسشنامه براساس روش آلفای کرونباخ به ترتیب مقدار 0/884 و 0/828 به دست آمد. نتایج تحقیق نشان داد که بین رهبری تحولآفرین و قابلیت یادگیری سازمانی رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد. همچنین بین مولفههای رهبری تحولآفرین و قابلیت یادگیری سازمانی نیز رابطه مثبت و معناداری مشاهده گردید.

Keywords:

رهبری تحول آفرین , نفوذ آرمانی , ترغیب ذهنی , انگیزش الهام بخشش , حمایت های توسعه گرانه , قابلیت یادگیری سازمانی