اثر فضایی ایستگاههای مترو بر قیمت مسکن(مطالعه موردی شهر تبریز)

استفاده از رویکرد توسعه حمل و نقل محور، راهکار مناسبی برای تبدیل بافتهای شهری ناکارآمد به پویا، فعال، سرزنده و واجد کیفیت زندگی و قابلیت زیستپذیری می باشد . چرا که در برخی از کلانشهرهای کشور، خطوط و ساختمانهای وابسته به شبکه حمل و نقل عمومی شهری چون خطوط و ایستگاه های مترو، در بافت های نا کارآمد شهری قرار گرفته اند و توسعه حمل و نقل محور معمولاً به عنوان توسعه ای شناخته می شود که در محدودهای نزدیک به خطوط حمل و نقل عمومی و ایستگاه های وابسته به آنها شکل می گیرد و ارتقای کفیت زندگی و به وجود آوردن شخصیت ویژه و متمایز برای واحدهای همسایگی را به دنبال دارد . برای دستیابی به اطلاعات مورد نیاز از فنون و روش های پرسشنامه ای متناسب با شرایط تحقیق، بهره گرفته شده است. نقشه آماری شهر تبریز به تفکیک حوزه و بلوک به صورت SHP . و جمعیت، مساحت و برخی دیگر از داده ها و اطلاعات از مرکز آمار ایران تهیه گردید. نتیجه پژوهش حاکی از آن است از بین متغیرهای برآورد شده برای ارزش واحدهای مسکونی در مناطق ده گانه شهر تبریز، به ترتیب قدمت واحد مسکونی 5/148 و، دسترسی به مراکز بهداشتی-درمانی 0/308 و دسترسی به ایستگاه های مترو 0/146 بیشترین تأثیر را بر روی قیمت واحدهای مسکونی و همچنین اثر فضایی با ضریب 0/410 و معنی دار می باشد.

Keywords:

مترو , قیمت مسکن , اقتصاد سنجی فضایی و وابستگی فضایی