مریم احمدنیا - دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه مهندسی بیوسیستم، دانشکده کشاورزی، دانشگاه صنعتی اصفهان
مرتضی صادقی - دانشیار گروه مهندسی بیوسیستم، دانشکده کشاورزی، دانشگاه صنعتی اصفهان
روزبه عباس زاده - استادیار فناوریهای پس از تولید، پژوهشکده کشاورزی، سازمان پژوهشهای علمی و صنعتی ایران
حمیدرضا قمی - دانشیار پژوهشکده لیزر و پلاسما، دانشگاه شهید بهشتی

بیماریهای مختلف به وجود آمده در میوهها و سبزیجات پس از برداشت آنها، عامل ایجاد خسارات شدید اقتصادی در سراسر جهان به شمار میآیند. توت فرنگی میوهای به شدت فساد پذیر بوده که مستعد آسیبهای مکانیکی، پوسیدگی و اختلالات فیزیولوژیکی، طی انبارمانی است. امروزه کاهش ضایعات پس از برداشت محصولات تازه کشاورزی با هدف افزایش امنیت غذایی و جلوگیری از هدر رفت سرمایه، یکی از مسائل اساسی پیش روی جوامع میباشد. در این تحقیق از پلاسمای سرد با هدف افزایش عمر نگهداری و کاهش سرعت تخریب ویژگیهای کیفی توت فرنگی طی 7 روز انبارمانی استفاده شد. نمونههای توت فرنگیها باجت پلاسمای سرد به مدت 5 دقیقه با گاز هلیوم تیمار شده و شاخصهای رنگ بلافاصله بعد از اعمال پلاسما اندازه گیری شدند. نتایج نشان داد که تفاوت معنیداری بین این شاخصها برای نمونههای شاهد (عدم اعمال پلاسما) و تیمار شده وجود نداشت. باتوجه به نتایج ارزیابی حسی انجام شده پس از روز 7 نگهداری، شاخصهای بافت، رنگ و پذیرش کلی (مقبولیت) نمونههایی کهتحت تیمار پلاسما قرار گرفته بودند، به طور معنیداری بهتر از نمونههای شاهد بودند و در مورد عطر تفاوت معنیداری مشاهده نشد. بنابراین، نتیجهگیری میشود که پلاسمای سرد میتواند به عنوان رویکرد نوینی در افزایش ماندگاری توت فرنگی مورد توجه قرار گیرد.

ارزیابی حسی، پس از برداشت، پلاسما، توت فرنگی، ماندگاری