الهام بصیری - فارغ التحصیل کارشناسی ارشد، گروه مهندسی بیوسیستم، دانشگاه فردوسی مشهد
جلال برادران مطیع - دانشجوی دکتری، گروه مهندسی بیوسیستم، دانشگاه فردوسی مشهد
محمد طبسی زاده - عضو هیئت علمی، گروه مهندسی بیوسیستم، دانشگاه فردوسی مشهد
محمدحسین عباسپورفرد - عضو هیئت علمی، گروه مهندسی بیوسیستم، دانشگاه فردوسی مشهد

امروزه با توجه به کاهش منابع سوخت های فسیلی برنامه ریزی برای استفاده از انرژی حاصل از منابع تجدیـد پـذیر بـه خصـوص انرژی حاصل از زیست توده به صورت بیوگاز، اهمیت ویژه ای یافته است. از طرفی اسـتفاده بهینـه از ضـایعات پسـماند غـذایی در جهت کاهش آلودگی های زیست محیطی و همچنین از جهت تولید انرژی حـائز اهمیـت اسـت. در ایـن تحقیـق بـا سـاخت یـک مجموعه هاضم آزمایشگاهی، ترکیب های مختلف پسماند مواد غذایی و کود مرغی (75:25 ،50:50 و 25:75 به ترتیب درصد کـود مرغی و پسماند غذایی) از نظر میزان تولید بیوگاز و درصد متان تولید شده مورد بررسی و مقایسه قرار گرفتند. مجموعه هاضم های مورد استفاده دارای سه مخزن هضم به حجم 6 لیتر و سه مخزن جمع آوری و اندازه گیری گاز تولیدی با سیستم همزن خودکـار و کنترل دما بود. آزمایشات در دمای مزوفلیک (35 درجه سانتیگراد) و در یک دوره 20 روزه اجرا شـدند. نتـایج نشـان داد، بیشـترین حجم تولید بیوگاز و درصد متان به ترتیب kgVS/L 97/47 و 86 درصد مربوط به نسبت ترکیـب 25 درصـد کـود مرغـی - 75درصد پسماند غذایی بود. ازطرفی درصد بالاتر کود مرغی در تیمار ها موجب تسریع فرایند تولید بیوگاز می شود. هـر چنـد مقـادیر بالاتر پسماند غذایی موجب تولید گاز بیشتر می شوند اما نمی توان نقش کود مرغی را به عنوان کاتالیزور نادیده گرفت.

بیوگاز، پسماند غذایی، کود مرغی، هضم بی هوازی، دمای مزوفیلیک