فردین حسنی ایلخچی - دانشجوی کارشناسی ارشد علوم و صنایع غذایی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد ممقان
اکرم پزشکی - استادیار گروه علوم و صنایع غذایی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تبریز

در این مطالعه بهینه سازی تولید نانوامولسیون حاوی بتاکاروتن (به روش تشکیل خود به خودی) از نظر پارامترهای اندازه ذرات (کوچکتر از 100 نانومتر)، پایداری امولسیون در طی مدت زمان نگهداری ( 3 ماه)، با در نظر گرفتن اثر غلظتهای مختلف کاروتنوئید 0/02) ، 0/06 و 0/12 وزنی /حجمی)، اثر نوع فاز روغنی (میگلیول 812 ، اکتیل اکتانیت، روغن ذرت) مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد با استفاده از فاز روغنی میگلیول 812 حاوی %2 بتاکاروتن و سورفاکتانت غیریونی توئین 80 در دمای 22 درجه سانتی گراد در غلظت سورفاکتانت (%17/5) اندازه قطرات زیر 100 نانومتر به دست آمد و غلظت بتاکاروتتن %2 به دلیل بهتر بودن Span (پراکنش) قطرات (0/77) و همچنین تک مد بودن نمودار با میانگین قطرحجمی 76نانومتر، به عنوان غلظت بهینه بتاکاروتن بود. بین روزهای مختلف نگهداری تفاوت معنیداری در اندازه و پراکنش سیستم نانوامولسیون بهینه مشاهده نشد و همواره قطرات در اندازه نانو وجود داشتند و نتایج نشان داد استفاده از میگلیول 812 میتواند به عنوان فاز روغنی حامل مناسب در تولید قطرات ریز و پایدار نانوامولسیون حاوی بتاکاروتن باشد.

نانوامولسیون، میگلیول 812، بتا کاروتن، پایداری