تاثیر آموزش مهارت حل مساله بر خلاقیت دانشجویان

یکی از ابعاد مهم روانشناختی، خلاقیت یا آفرینندگی است که گانیه آن را نوعی حل مساله می داند و گیلفورد، آن را بر اساس تفکر واگرا تعریف کرده است. آموزش مهارت حل مساله اشاره به یک فرآیند شناختی- رفتاری دارد که تنوعی از پاسخ های بدیل و بالقوه را برای مقابله با شرایط مشکل ساز فراهم می سازد و امکان انتخاب بهترین و موثرترین پاسخ های بدیل افزایش می دهد. در این پژوهش هدف بررسی اثر بخشی آموزش حل مساله بر میزان خلاقیت گروهی از دانشچویان دانشگاه پیام نور کرج و مقایسه گروه آزمایش بهره مند از این آموزش با گروه منترل است. جامعه آماری پژوهش حاضر تمامی دانشجویان دانشگاه پیام نور کرج هستند که 40 نفر از دانشجویان به عنوان نمونه آماری این مطالعه، بطور داوطلابانه در دوره آموزشی مهارت حل مساله و یا گروه کنترل در این بررسی شرکت نمودند. داوطلبین، به طور تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل گمارده شدند. به منظور مقایسه نمرات خلاقیت پس از برنامه مهارت آموزی، بین دو گروه، با کنترل نمرات پیش آزمون از آزمون تحلیل کوواریانس یک طرفه استفاده گردید. با توجه به نتایج بدست آمده از تحلیل داده های جمع آوری شده، فرضیه پژوهش مورد تائید قرار می گیرد. به این ترتیب تفاوت معناداری بین نمرات خلاقیت دانشجویانی که تحت آموزش مهارت حل مساله به عنوان مهارتی شناختی و یکی از توانمندی های فرد در مواجهه با مسائل و مشکلات تازه، قرار می گیرند و دانشجویانی که در این دوره شرکت نداشتند و به عنوان گروه کنترل مورد بررسی قرار گرفتن، وجود دارد.

Keywords:

خلاقیت , حل مساله , مهارت آموزی